De vrouw van Abdel doet aangifte tegen hem: mishandeling of zelfverdediging?

Met een zelfverzekerde houding loopt de 32-jarige Abdel de rechtszaal binnen en neemt plaats voor de rechter. Hem wordt verweten op 25 mei dit jaar zijn vrouw hardhandig te hebben vastgepakt bij haar vest. Daarnaast zou hij haar vijf dagen later ook in het gezicht hebben geslagen en gekrabd. Beide mishandelingen zouden in Leiden zijn gebeurd.

'Wilt u hier iets over verklaren?', vraagt de rechter als Abdel eenmaal plaats heeft genomen. 'Ik heb haar vandaag nog gesproken. Ze weet dat ik hier nu ben. Ze vertelde dat ze de aangiften wilde intrekken, dat ze zo had gedaan vanwege haar hormonen. Ze zei zelf dat het een groot misverstand was', vertelt Abdel.

'En ze was niet van plan om mee te komen?', vraagt de rechter. Abdel: 'Nee, ze durfde niet.' Er valt een korte stilte. De rechter vindt het een lastige zaak. 'Dat had ik dan van uw vrouw moeten horen. In een verklaring zegt ze dat het vorig jaar, in juni, fout ging. Ze was zwanger van jullie kindje. U begon te veranderen. Ze zei dat er schulden waren, er bleek veel stress te zijn.'

Abdel, gekleed in een rood T-shirt en spijkerbroek, schraapt zijn keel. 'Klopt inderdaad. Er was stress op financieel gebied. Mijn vrouw is vrij jong, ik ben wat ouder. We zijn heel snel getrouwd en hebben heel snel een kindje gekregen. Ik snap dat het zwaar voor haar was als jonge moeder. Mijn vrouw had veel last van stemmingswisselingen en haar hormonen. We konden sommige dingen niet betalen, kregen deurwaarders achter ons aan. Dat zorgde voor nog meer stress', vertelt hij. Op dit moment liggen de twee in een scheiding. Abdel logeert 'hier en daar'.

De rechter wil graag weten wat er die keren is gebeurd. Hij leest de verklaring van de vrouw van Abdel voor. 'We kregen ruzie, omdat hij om half vijf 's ochtends dronken thuis was gekomen. De afspraak was dat hij om twaalf uur thuis zou zijn. Ik wilde hem niet binnen laten en heb het kettingslot op de deur gedaan. Ik zei: ga maar bij een vriend slapen.'

'Klopt dat?', gaat de rechter verder. 'Ja, ik weet niet hoe laat het was, maar ja dat klopt', beaamt Abdel. 'Dan zegt ze dat u tegen de deur heeft geduwd en uiteindelijk heeft ze je binnengelaten. In de slaapkamer is het uit de hand gelopen, u schreeuwde, trok aan haar vest en sloeg een gat in een deur.'

De rechter zegt dat er foto’s zijn van haar verwonding: een rode striem. 'Kunt u vertellen wat u precies heeft gedaan?', aldus de rechter. 'Ja, dat kwam door haar trui. Ik heb aan haar trui getrokken. Maar dat was uit zelfverdediging. Zij viel mij opeens aan. Ik ben niet naar haar toe gegaan om haar te verwonden. Ik kom thuis en mijn vrouw is boos. Wat kan ik daar aan doen? Ik ben een volwassen man van 32. Als zij boos wordt dat ik niet om tien uur thuis ben, en me gaat aanvallen, dan verdedig ik mezelf.'

Vijf dagen later schijnt een ruzie weer te zijn geëscaleerd. 'Ik had onze baby vast, hij sloeg in mijn gezicht, krabde me. Toen ik bij de deur stond, schopte hij tegen mijn kuiten en toen heb ik de politie gebeld', leest de rechter verder voor. 'Ze zei dat ze klaar was met u. Dat u niks bijdroeg, alleen maar last gaf. U zou ook hebben gezegd: als ik uit de gevangenis kom, dan neem ik je mee in mijn val. Als ik dit lees, is zij best bang voor u.'

De zelfverzekerde houding van Abdel blijft onveranderd. 'Ik weet niet hoe dit gaat aflopen. Maar als u haar spreekt, hoop ik dat zij het echte verhaal vertelt. Wat er gebeurd is de afgelopen periode is spijtig. Het had niet zo moeten gaan. Ik vind het jammer dat haar hormonen haar zover hebben gedreven om deze stappen te nemen. Het was zelfverdediging.'

Abdel geeft aan dat hij geen geldboete kan betalen, een werkstraf zou ook niet goed uitkomen. De officier van justitie vindt hem schuldig bewezen voor beide feiten en eist twee weken gevangenisstraf, waarvan één week voorwaardelijk, met een proeftijd van één jaar.

'Wat vindt u van die eis?' Abdel kijkt de rechter aan. 'Als ik daadwerkelijk schuldig was en agressief naar mijn vrouw toe zou zijn en haar mishandeld zou hebben, zou ik het zeggen. Maar ik kom nu net van mijn vrouw en ze zei voordat ik wegging nog 'het komt goed schat'. Dan kom ik straks thuis en moet ik zeggen dat ik naar de gevangenis moet. Dankjewel.'

De rechter vindt toch dat er genoeg bewijs is voor beide mishandelingen. 'Wat ik bijzonder vervelend vind, is dat uw zoon ook aanwezig was toen het gebeurde. Dat kan vervelende gevolgen hebben.' Abdel wordt veroordeeld voor een taakstraf van 80 uur, waarvan 40 uur voorwaardelijk. 'Omdat u nog contact met haar heeft, met een proeftijd van twee jaar.' 'Okay', is het antwoord van Abdel. Hij wil niet in hoger beroep en verlaat de rechtszaal.