MH17-nabestaande Hans spreekt in rechtbank: 'Dit had nooit mogen gebeuren, niet met mijn meisje'

'Elsemiek was mijn schat. Een bescheiden, introvert en slim meisje. Maar het laatste jaar was ze aan het veranderen in een jonge vrouw die aardig wist wat ze wilde gaan doen.' Dat vond Hans mooi om te zien. Ze zou een jaar later haar diploma halen en wilde graag naar de TU Delft. 'Hoe anders zou het lopen.'

Op weg naar Maleisië, waar ze met haar moeder, stiefvader en broertje op vakantie naartoe zou gaan, kwam ze om het leven. Ook haar drie reisgenoten kwamen om. 'Alles in die eerste maanden gebeurde in een waas', zegt Hans. 'Ze werd op 8 augustus al geïdentificeerd. Ik mocht min of meer van geluk spreken, want ze was intact. Maar ik was gebroken.'

'De pijn en ongeloof zijn er nog precies zoals toen. Dit had nooit mogen gebeuren. Niet met mijn meisje. Ik ben een stuk van mijzelf kwijt.' Soms lijkt de pijn groter te worden. 'En wat mis je dan het meest? Ga je denken als je zo'n toespraak maakt. Dan zijn gewoon de simpele dingen thuis. Als ze thuiskwam met de fiets. Samen niks doen, of natuurlijk op vakantie.'

Hans is blij dat er nu een rechtszaak is. 'Ik weet zeker dat de rechters dit naar eer en geweten doen. Ik ben enorm dankbaar en trots dat ik in een land woon waar dat een gegeven is. De strafzaak zelf bestaat uit duizenden pagina's. En daar gaat het over bukraketten, en geopolitiek. Dat is enorm belangrijk om tot een gewogen oordeel te kunnen komen. Maar we doen dit voor de mensen die niks meer kunnen zeggen. Fijn dat u recht spreekt. Voor hun, voor Elsemiek. Het geeft mij een beetje hoop dat de wereld niet helemaal verrot is.'