Is slotenmaker Suresh schuldig aan het stoten van een babyhoofdje?

Eenmaal bij de vrouwen aangekomen vraagt Suresh naar het identiteitsbewijs van Françoise. Want een slotenmaker moet zeker zijn dat het dichte slot van de bewoonster is. Françoise en haar vriendin reageren daarop met een tegenvraag: zij willen Sureshs ID zien om te weten of hij wel de echte slotenmaker is.

Beiden willen hun ID niet aan de ander laten zien en de sfeer wordt grimmig. Françoise besluit dat ze geen gebruik meer wil maken van Suresh' diensten. Maar hij claimt dat hij voorrijkosten en andere kosten heeft gemaakt en dat die door haar betaald moeten worden. Het drietal belandt in een intimiderende ruzie voor de ogen van de driejarige peuter en de baby. Er wordt gegild en geschreeuwd.

Françoise en Mac Moutrie besluiten dat ze de boze slotenmaker gaan filmen. Suresh krijgt daarop een mobiel voor zijn gezicht geduwd. De verdachte verklaart later tegen de politie dat hij het 'irritant vond dat hij gefilmd werd'. Hij is er niet van gediend dat de vrouwen hem opnemen.

Volgens de verklaring van de vriendin zou Suresh een trapbeweging naar hen hebben gemaakt. Daarna rent hij op Françoise af. Hij probeert, volgens de vriendin, de baby te pakken. Françoise draait zich van hem weg om het kindje te beschermen, maar ze raken uit balans en vallen. De 18 maanden oude baby stoot met het hoofdje tegen de muur, begint hard te huilen en de moeder heeft daarna pijn in haar arm.

Het is niet volledig duidelijk of de slotenmaker en de moeder allebei struikelden, of dat Suresh met opzet duwde. Zowel de vrouwen als Suresh zijn niet aanwezig in de rechtszaal. Alleen de rechter, officier van justitie en advocaat van de slotenmaker zijn aanwezig. Hij wordt in ieder geval verdacht van mishandeling van Françoise en haar baby.

Suresh is geen onbekende van de politie. Eerder kreeg hij een taakstraf voor openlijk geweld, er zijn wat verkeersboetes geweest en daarvoor is Suresh ook met politie in aanraking geweest vanwege geweldszaken. Dat werkt allemaal niet in zijn voordeel.

Suresh komt volgens zijn advocaat steeds zijn afspraken na, maar is vandaag niet in de rechtbank verschenen. De raadsman is juist vroeger naar het gerechtsgebouw gekomen om met hem de puntjes op de i te zetten. De telefoontjes naar zijn cliënt bleven onbeantwoord. De reclassering heeft ook zonder succes Suresh opgeroepen te reageren.

De advocaat belt hem nogmaals, zittend voor de rechter met de luidspreker aan. Een snelle toon van een afgesloten telefoonnummer schalt door de lege zaal. 'Misschien is er iets gebeurd', zegt de advocaat tegen de voorzitter. Even wordt overwogen de zaak uit te stellen. Het lijkt de officier van justitie niet aannemelijk dat Suresh iets is overkomen en ze besluiten zonder de verdachte uitspraak te doen.

De officier van justitie zegt dat het overtuigend bewezen is dat Suresh schuldig is aan mishandeling van Françoise en haar baby. De verdachte is een recidivist en heeft in het verleden laten zien dat hij niet vies is van geweld. Hij heeft een taakstraf gehad en weigerde mee te werken aan een reclasseringsonderzoek.

Zijn goede wil en motivatie om zijn gedrag te verbeteren blijkt nergens uit; hij is vandaag ook niet komen opdagen bij de rechtbank, zegt de officier van justitie streng. 'Ik vrees voor de toekomst', zegt ze. Daarom eist ze vier weken cel waarvan twee weken voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar.

De rechter zegt het onwennig te vinden om uitspraak te doen, terwijl ze voor de advocaat zonder verdachte zit. Maar ze vindt ook dat er voldoende wettig en overtuigend bewijs is voor de mishandeling van de aangeefster. Het staat voor haar vast dat Suresh de schuld heeft van Françoise's pijn aan haar arm. En ook dat de baby met het hoofdje tegen de muur kwam.

Opvallend is wel dat Françoise niet zeker weet of het een bewuste actie was van Suresh om te duwen of dat hij zich verstapte en viel. Haar vriendin Mac Moutrie daarentegen verklaart heel expliciet dat de verdachte heeft geduwd.

De rechter kan zich goed voorstellen dat Françoise, die buitengesloten was, zich overrompeld en geïntimideerd voelde door de kosten die de slotenmaker haar in de maag wilde splitsen. De rechter vindt zijn gedrag, zeker in bijzijn van twee kleine kindjes, volstrekt onacceptabel. Ze vindt de eis van de officier van justitie van vier weken cel wel te fors.

Ze komt op een gevangenisstraf van tien dagen waarvan acht dagen voorwaardelijk, met aftrek van de twee dagen dat hij al in de politiecel zat, met een proeftijd van twee jaar. Hij hoeft dus niet meer naar de gevangenis, tenzij hij weer de fout in gaat de komende twee jaar. 'Dit is gewoon niet de manier waarop je met klanten om hoort te gaan. Ik vind dat hij met deze stok achter de deur hier nog maar eens goed over na moet denken', besluit de rechter.