'Menselijke boeken' in Delftse bibliotheek zorgen voor meer onderlinge acceptatie en begrip
DELFT - Het ene boek is het andere niet wordt weleens gezegd. In Delft ging dat dit weekend zeker op. Daar werd voor het eerst de Delftse editie van Human Library gehouden. Een Deens concept waarbij geen boeken, maar mensen met een bijzonder verhaal worden 'uitgeleend.'
Bij de openbare bibliotheek in Delft zitten de 'levende boeken' in gemakkelijke fauteuils met naast zich iemand die meer over hun achtergrond wil weten. Twintig minuten lang kunnen de belangstellenden van alles vragen aan hun gesprekspartner. De 'levende boeken' hebben allemaal een bijzondere verhaal. Zo is er onder meer een ex-drugverslaafde, een transgender man, een veganist, een moslima, een vrouw die last heeft van depressies en een levenseindecoach.
De bedoeling van Human Library is dat het publiek de dialoog aangaat met mensen die ze in hun dagelijks leven niet zo snel zullen spreken. Door middel van de gesprekken kunnen geïnteresseerden eventjes in de onbekende wereld van de ander stappen om zo eventuele vooroordelen te bespreken en te beslechten.
Bijzondere verhalen door 'levende boeken' in Delftse bibliotheek
'Een mislukte vrouw'
In een catalogus bij de balie kan het publiek bekijken welke 'levende boeken' beschikbaar zijn. Hierna brengt een baliemedewerker de persoon in contact met zijn of haar gesprekspartner. Daar kan het gesprek beginnen.
Een van de 'levende boeken' is Charles Dyme. Charles is kinder- en gezinscoach, schrijver, blogger en transgender man. Toen hij 37 jaar was maakte hij een transitie door. Dyme: 'Ik was een vrouw, maar voelde me wel een mislukte vrouw. Het vrouw zijn moest ik echt aan werken. Het leek wel alsof iedereen een handleiding had gekregen behalve ik.'
'Haalt angsten bij anderen weg'
Charles gaat nu door het leven als man. ‘Veruit de meeste vrienden en heel mijn familie hebben liefdevol en accepterend gereageerd. Het grappige was dat een aantal vrienden zei; 'ja, dat snap ik wel. Je was eigenlijk altijd al een man.' Terwijl ik dacht dat ik best wel vrouwelijk was.'
Angst om over dit nog altijd gevoelige onderwerp te praten heeft Dyme niet. 'Als iemand bij de Human Library kritische vragen of opmerkingen heeft, vind ik dat niet erg. Juist niet, kom maar op! Door te laten zien; dit ben ik en ik ben net als jij, haal je angsten bij de ander weg. Soms zijn die gebaseerd op verkeerde informatie die ze krijgen, wat ik kan ontkrachten.'
Herkenning is belangrijk
Een andere deelnemer aan Human Library is de 48-jarige Juul van den Berg. Zij heeft last van depressies die zich al op jonge leeftijd bij haar aandienden. Van den Berg: 'Ik ben op mijn veertiende depressief geworden en heb toen een heel schooljaar in bed gelegen. Dat werd toen afgedaan met: ze heeft een moeilijke pubertijd. Voor ik een echte diagnose kreeg, was ik al in de twintig. En toen sprak ik daar weinig over. Maar inmiddels durf ik dat wel. Het is onderdeel van mij en ik hoef me er niet voor te schamen. Waarom zou ik er geheimzinnig over doen?'
Voor Juul is het niet de eerste keer dat ze meedoet aan Human Library. 'Ik heb in Leiden al eens meegedaan aan de Human Library en vond het ontzettend leuk. Ik merkte dat er mensen op me af kwamen die zelf ook depressief zijn. Uiteindelijk bleek dat veel mensen op zoek waren naar herkenning. Zo van: heb jij dit ook? Ik ben dus niet gek. Voor mij was die herkenning ook fijn, want ik ken in mijn omgeving niemand die depressief is.'
