Extreme drukte op spoedeisende hulp: patiënten soms noodgedwongen lang in ambulance

Een patiënt op de spoedeisende hulp van het Haga Ziekenhuis.
Een patiënt op de spoedeisende hulp van het Haga Ziekenhuis. © ANP
DEN HAAG - 'Je bent alleen maar aan het racen. Alles ligt vol, maar er staan wel ambulances te wachten.' SEH-verpleegkundige Nicole Pera (48) is net thuis van een dienst op de Spoedeisende Hulp (SEH) van het HagaZiekenhuis in Den Haag. Zij en haar collega's zien dagelijks de realiteit achter de kille coronacijfers.
Het is druk in het ziekenhuis, absurd druk. 'Iedereen die hier binnenkomt, komt via de SEH', zegt Pera. En die ligt vol. Het ziekenhuis ook trouwens. 'Soms kom je voor een ochtenddienst binnen en blijken er op de spoedeisende hulp zeven mensen overnacht te hebben. Gewoon omdat er geen bed meer vrij is in het ziekenhuis.'
De Spoedeisende Hulp van het HagaZiekenhuis is een zogenoemd Level 1 traumacentrum. Dat betekent dat er 24 uur per dag, 7 dagen per week alle mogelijke gewonden en ernstig zieken geholpen kunnen worden. Er zijn 35 plekken voor zowel kinderen als volwassenen, en er werken zo'n honderd mensen. Dat zijn verpleegkundigen, artsen, baliemedewerkers en andere ondersteuners.
Inmiddels is overplaatsen naar andere ziekenhuis ook bijna niet meer mogelijk. 'Wat doe je dan? Hopen dat er toch iemand naar huis kan? Alle regio's liggen vol, de ziekenhuizen in de buurt liggen vol.' En dan gaat de telefoon weer: er is nog een patiënt onderweg.

Wie neemt de nieuwe patiënt?

De verpleegkundige werkt geregeld ook als coördinator op de SEH en moet die nieuwe patiënt bij een collega 'onderbrengen'. 'Dan kijk je rond: die collega heeft er al drie, de andere collega heeft er twee. Maar wel twee die nog meer zorg nodig hebben dan de anderen.' Soms belt ze ziekenhuizen in de regio of 'het Haga' even twee uur dicht kan. Dat is de enige optie. 'Twee uur dicht, in die tijd puinruimen, en weer door.' Soms lukt het, soms niet.
SEH-verpleegkundige Nicole Pera
SEH-verpleegkundige Nicole Pera © Eigen foto
'We hebben hier afgelopen maandag ambulances gehad die soms heel lang in de ambulancesluis moesten wachten met hun patiënt, omdat wij echt niemand meer konden opnemen en de andere ziekenhuizen ook niet. Daar liggen ze veilig natuurlijk, maar niet op een SEH-bed waar ze horen.'
De SEH van het HagaZiekenhuis behoort tot de grootste afdelingen spoedeisende hulp van de regio. Het is er altijd druk en covid komt daar nu bovenop. Dat levert problemen op, al worden mensen die met enorme spoed binnenkomen altijd direct geholpen. En juist die stapeling zorgt ervoor dat anderen dan langer moeten wachten.
En het zijn niet eens allemaal coronapatiënten. 'Neem nou de GGZ. Daar zijn enorme wachtlijsten. Nu krijgen wij ook meer mensen met pogingen tot suïcide, alcoholvergiftingen. En ook dat kost weer heel veel tijd', verzucht Nicole Pera. En ze worden ook allemaal geholpen.

De trein dendert door

Pera werkt inmiddels 25 jaar al verpleegkundige, waarvan twintig jaar op de SEH. 'Het werk is supergaaf en ik doe het echt met hart en ziel. Maar nu begin je aan een dienst, je stapt op een trein die gaat denderen, je hebt geen tijd om te plassen en om te eten. Het houdt gewoon nooit op. Hier ben ik geen verpleegkundige voor geworden. Je kunt nu niets extra's meer geven omdat je direct door moet naar de volgende patiënt.'
En er zijn ook nog eens veel zieken onder het personeel. 'Wij zijn in januari als eerste gevaccineerd, maar ook sommigen van ons krijgen corona. Vaak niet heel ernstig, maar ze zijn dan wel een dag of tien van de afdeling.' En de roosters moeten wel vol. Weer een extra druk op de dag.

'Ik ben gewoon leeg'

Na weer een dag op de SEH komt ze thuis. 'Dan roepen de kinderen: joepie! Mama is thuis! Maar ik denk: nu even niet... ik heb schatten van kinderen, maar na zo'n dag ben ik gewoon leeg.'
'Als er een stip op de horizon zou zijn, iets van: over zes weken is het klaar, dan zet iedereen gewoon zijn schouders eronder, werkt iedereen met plezier extra diensten en houdt nog even vol. Maar dat perspectief is er niet. Want we weten niet wanneer we weer grip hebben op deze situatie.' Wat rest is humor en saamhorigheid onderling. 'Daar komen we de dienst mee door.' Op haar afdeling in het HagaZiekenhuis gaat ondertussen weer de telefoon. Weer een patiënt in aantocht.