Pauline (73) stopt na tientallen jaren met boerderijwinkel: 'Dit zijn de laatste loodjes'

'Dit zijn de laatste loodjes', realiseert de 73-jarige Pauline zich. Ze zegt het glimlachend, maar ook een klein beetje - hoe kan het ook anders - als een boerin met kiespijn. Volgende week zaterdag is de boerderijwinkel voor het laatst open. Bij die gedachte moet ze wel even slikken. 'Ik vind het vooral heel sneu voor de klanten en onze trouwe medewerkers.'

Sinds de aangekondigde sluiting worden Pauline en haar team overladen met meelevende mailtjes, en continu komen bezoekers een praatje maken over het naderende einde. Het zegt veel, zo niet alles over wat de winkel in zijn ruim 60-jarig bestaan teweeg heeft gebracht. Pauline neemt ons mee terug naar 1960, toen haar iets meer dan een jaar geleden overleden echtgenoot het avontuur aanging.

Jan Nieuwenhuizen (hij werd 71) begint dat jaar met het aan huis verkopen van aardappels, kool en uien. 'Daarvoor deed zijn moeder dat ook al', vertelt Pauline. 'Zakken van 35 kilo gingen de deur uit, dat noemden ze halve muds. Dan lagen er zo dertig zakken aardappelen bij iemand op een zoldertje of in de kelder.'

Door de jaren heen wordt het assortiment steeds meer uitgebreid en dat leidt er in het jaar 1989 toe dat een oude koeienstal tot de huidige boerderijwinkel wordt omgetoverd. En daar blijft het niet bij. Inmiddels is de zaak nu één van ongeveer honderd officiële 'landwinkels', waarin boeren uit het hele land met elkaar streekproducten uitwisselen.

Dat laatste geldt in de nabije omgeving ook voor landwinkels De Lindenhorst (De Hoef), Steenwijk (Alphen aan den Rijn), Castelijn (Rijpwetering) en Pennings (Warmond). 'Behalve aardappelen, waar het allemaal mee is begonnen, zijn onze specialiteiten melk en vlees van eigen koeien', verklaart Pauline desgevraagd.

Klanten kunnen daar dus nog een dikke week voor terecht aan de Nieuwveenseweg in Zevenhoven. Daarna blijft alleen het familiebedrijf nog over, bestaande uit een melkveehouderij (120 koeien en bijna evenveel jongvee) en zes appartementen. Hoewel de drie dochters van Jan en Pauline zijdelings betrokken zijn, kunnen zij om uiteenlopende redenen de winkel niet overnemen van hun moeder.

'Het bedrijf gaat gewoon door', benadrukt Pauline. 'Werken in de winkel was heel intensief, maar we hebben het met ontzettend veel plezier gedaan. Mijn man was er ook heel trots op. Ik zou het erg leuk vinden als op den duur iemand het weer oppakt. Het is zó'n mooi Hollands product, laten we dat alsjeblieft hoog houden. Je moet er toch niet aan denken dat we alles uit het buitenland gaan halen.'