Valpartijen krijgen raadslid Wil Verschuur (81) niet klein: 'Even aan mijn kist geroken'

Zeven maanden is ze inmiddels 'aan het knoeien', zoals Verschuur het zelf zegt. 'Maar het gaat nu steeds een beetje beter.' Lopen gaat nog niet van een leien dakje. Het zijn de naweeën van haar valpartij in het Alphense gemeentehuis op 3 juni vorig jaar, toen de laatste raadsvergadering voor het zomerreces werd gehouden. Daar struikelt ze over een opstapje en klapt ze naar eigen zeggen tegen een ijzeren bint.

Gevolg: een gebroken arm. Maar daar blijft het niet bij. 'Allebei mijn armen waren gitzwart, mijn knieën en mijn voeten kapot.' Na zes weken in een zorghotel mag ze weer naar huis, maar de rampspoed houdt aan. In haar toilet krijgt Verschuur te kampen met een hartritmestoornis, waardoor ze wederom onderuitgaat. 'Daar weet ik niks meer van. Mijn kleindochter vond me op de grond, ijskoud.'

Sinds 23 september is ze weer thuis, na opnieuw in een zorghotel te hebben gezeten. Getwijfeld om door te gaan als raadslid heeft ze geen moment. 'Ik niet, mijn kinderen wel. Die zijn woedend, dat ik weer verder ga. Maar ik wil voor mezelf zorgen, tot in mijn kist aan toe. Ik ga niet mijn hand ophouden, dat heb ik nog nooit gedaan', verklaart Verschuur.

Haar politieke loopbaan begint een kleine 24 jaar geleden als lijsttrekker voor de toenmalige Alphense Stadspartij. In 2002 richt ze haar huidige partij Beter Alphen op en sindsdien fungeert ze als voorvrouw. Woedend weggelopen tijdens een raadsvergadering, uit onvrede het collegeprogramma verscheurd en veroordeeld tot een boete voor het beledigen van een collega-raadslid: met de uitgesproken Verschuur is het zelden of nooit saai.

'Wat dat over mij zegt? Dat ik een kordaat mens ben', reageert de voormalig snackbar- en kroegbazin. 'Ik heb heel veel moeite met liegen en de boel besodemieteren. Dus als er eentje weer eens een mooi verhaal zit op te hangen, waarvan ik weet dat het écht niet waar is, kan ik me daar heel erg aan ergeren. En dan moet ik uitkijken, want anders zeg ik te veel.'

Op 17 februari heeft ze haar 81ste verjaardag kunnen vieren. Suggesties dat Verschuur te oud zou zijn om door te gaan als raadslid, wuift ze lachend weg. 'Túúrlijk niet. Ik vind het wel grappig. Het leukste vind ik dat ze me in de raad soms aan zitten te kijken wanneer ik met iets goeds kom. Maar ik vind het eigenlijk ook wel spannend, want je dóét iets. Ik ben geen mens die in een naaikransje gaat, of gaat zitten haken of breien. Daar ben ik geen type voor.'

Het roept wel de vraag op wat haar nog drijft om zich wederom verkiesbaar te stellen. Voor het antwoord verwijst ze nadrukkelijk naar Nieuw Elan, de grootste gemeentelijke partij in Alphen aan den Rijn, en haar wethouder Gerard van As (wonen). 'Ik heb heel veel ergernis als ik het op een afstand bekijk. Momenteel is het hier Van As aan de Rijn. Hij maakt hier de dienst uit en dat stoort me enorm. Dat wil ik bestrijden.'

Ze vervolgt haar verhaal: 'Ik wil aan de handrem van Nieuw Elan trekken, omdat die partij te veel ruimte krijgt. Er wordt in Alphen ook veel te veel gebouwd. Maar voor jonge mensen, die hard op een woning zitten te wachten, zijn die huizen zó duur. Daar wil ik wat aan doen door mijn mond open te trekken.'

Haar doelstelling sluit aan bij hoe Beter Alphen tijdens de voorgaande vier verkiezingen heeft gepresteerd. 'Eén zeteltje. Meer halen we niet, joh. Dat is ook niet erg, want mijn mond is groot zat.' Maar wie denkt dat ze op haar leeftijd milder is geworden, komt bedrogen uit. 'Wat ik in de raad heb gezien, is echt heftig. Er komt een moment dat ik stop en dan ga ik bekendmaken wat ik weet. Dat wordt een spannend boek', zegt ze op een geheimzinnige toon.

Tot die tijd maakt ze zich op voor de komende raadsperiode van vier jaar. Dat wordt volgens Verschuur haar laatste kunstje in de politiek. 'Als ik het red, natuurlijk. Want als je ouder wordt, word je wel een mens van de dag. Na die laatste val heb ik eventjes aan mijn kist mogen ruiken. Dat beviel me nog niet, dus ik ben teruggekomen. Ik voel me nog te jong en te kwiek om als een oud kasplantje weg te gaan zitten kwijnen. Daar heb ik geen zin in.'