Oud-zanger van Alquin stond voor de keuze: 'Of mijn stem of de dope'

Michel van Dijk en Ferdinand Bakker vormen samen de band Lone
Michel van Dijk en Ferdinand Bakker vormen samen de band Lone © Diederick Ingel
DELFT - Ze hebben een legendarische status: de Delftse rockband Alquin. Het album Nobody Can Wait Forever uit 1975 is misschien wel het beste Nederlandse rockalbum ooit. Nadat de band in 1977 onverwachts uit elkaar ging, kwam de oude bezetting begin deze eeuw tijdelijk terug voor een reünie. Sinds tien jaar gaan gitarist, toetsenist en violist Ferdinand Bakker en zanger Michel van Dijk verder onder de naam Lone. De zeventigers worden er niet jonger op, maar voorlopig weten ze van geen ophouden.
De release van inmiddels al weer het vijfde album (No. 5) van Lone mag gerust een klein wonder worden genoemd. Van Dijk: 'De laatste tien à vijftien jaar kan ik zeggen: ik heb Alquin gedaan, Lone gedaan, Klaassen/Van Dijk gedaan, daarvoor kon ik dertig jaar terugkijken en kreeg ik niks gedaan. En dan ben ik toch wel trots, want soms heb ik er geen zin meer in.'
Oud-bandleden Alquin hebben als Lone nog steeds plezier in muziek maken
Dat komt bij Van Dijk door zijn voormalige drugsverslaving. 'Ik heb eerder gehad dat ik dacht: ik heb er geen zin meer in, Fer. Ga iemand anders zoeken. De laatste keer heeft 'ie er een nummer over gemaakt. Dat staat op deze cd: Count Me Out.'

Drugsverslaving

Toch weet Bakker hem elke keer weer over te halen. 'Ik ben nogal van het doorwerken. Als een album af is, heb ik al weer ideeën voor iets nieuws. Michel had anderhalf jaar geleden zoiets van: even niet, don't count me in. Maar dan laat ik weer wat dingen horen als hij langs komt in de studio om koffie te drinken en dan kan ik het toch niet laten. Dan laat ik wat horen en vraag ik: wat vind jij er van? Zo gaat dat. Als we eenmaal bezig zijn, heeft hij er heel veel zin in.'
Dat was dertig jaar lang wel anders. Na het uiteenvallen van Alquin nam Van Dijk een album op met Rinus Gerritsen van de Golden Earring. Een tweede album stond in de steigers maar kwam er niet door zijn drugsverslaving: 'Ik had die ambitie niet om echt iets te bereiken.' Alles stond in het teken van de drugs. 'Ja, dat was mijn ambitie en het andere was bijzaak geworden.'

'Ik geloof wat hij zingt'

Ondanks de verslaving heeft Bakker hem altijd gesteund: 'Het was voor mij geen onoverkomelijk iets. Ik vond het jammer dat hij daardoor als zanger niet meer uit de verf kwam. Ik was heel erg blij dat we weer gingen werken en dat dat misschien ook wel de aanleiding is geweest voor hem om te zeggen: ik moet kiezen, of mijn stem of de dope.'
Bakker schrijft tegenwoordig de muziek en de teksten voor Lone. Daarbij heeft hij Van Dijk als zanger voor ogen. 'De laatste twee albums proberen we dat hij wat lager zingt, meer jazzy misschien. Ik weet dat hij dat op die manier kan brengen. Hij heeft een hele goede timing. Ik vind dat hij ook één van de weinige zangers is - mede omdat hij in Amerika heeft gewoond - die ik geloof als hij wat zingt.'

Lone

De band Lone is ooit begonnen als project en is het min of meer logische vervolg op Alquin, toen drummer Job Tarenskeen in 2012 niet langer door wilde gaan na de reunië van de Delftse band. Bakker: 'Ik had nog nummers liggen voor een eventueel volgend album van Alquin en ik wilde graag door. Dus ik heb Michel gepolst: waarom gaan wij niet met z'n tweeën proberen nummers te maken die wij graag maken?'
Michel van Dijk en Ferdinand Bakker
Michel van Dijk en Ferdinand Bakker © Diederick Ingel
Op het album No. 5 is een inmiddels zeer herkenbare sound te horen. 'Het is Amerikaans geörienteerd, er zit blues in, jazz in, maar ik speel ook viool, ik heb ook wel klassieke achtergrond, dus er zitten heel veel invloeden in verwerkt. Maar ik denk dat de basis toch wel Amerikaanse blues, jazz achtergronden heeft.'

Nieuwe muziek

Het nieuwe album kan inmiddels rekenen op positieve recensies. Zo schrijft OOR: 'Beiden 71 en niks meer te bewijzen, maar nog altijd in topvorm. Op No5 onderscheidt Lone zich met aanstekelijke seventiesrock met soepele leadzang, fraai subtiel gitaarspel en een uitstekende productie. Gevarieerd, integer en lekker bluesy.' En dus ligt de vraag voor de hand: hoe zit het met album No. 6? Van Dijk: 'Normaal heb je eens in de twee jaar een nieuw album. Steely Dan heeft wel eens twintig jaar gewacht. Eerst maar eens kijken hoe we ons voelen. Of we de fut hebben, zin hebben, de nummers hebben. En als we het goed vinden? Ongetwijfeld.'
Want ook al moet hij zich soms laten overhalen, de sympathieke zanger zit niet stil. Zo heeft hij ook weer samen gewerkt met Rinus Gerritsen, de bassist van Golden Earring, met wie hij in 1979 een album heeft opgenomen. Van een tweede is het nooit gekomen. 'Ik was helemaal naar de klote toen. Maar Rinus is nu bezig met een project, een dubbel-elpee geloof ik. Hij is met allemaal verschillende zangers en artiesten nummers aan het opnemen. Daar heb ik ook een nummer bij gezongen. Daar kun je weer de oude Gerritsen/Van Dijk in terughoren.'
De band Lone is op 20 mei te zien in De Boerderij in Zoetermeer.