Kunstenaar Nizar vluchtte uit Syrië en schildert nu voor oorlogsslachtoffers Oekraïne

Nizar ontvlucht in 2019 het zwaar getroffen Aleppo, dat door de Russen is platgebombardeerd. Ook zijn huis wordt door een raket getroffen en vernield. Sindsdien heeft hij met zijn gezin een nieuw bestaan opgebouwd in Gouda. Hij is Nederland daarvoor dankbaar en wil als tegenprestatie graag iets terugdoen voor de Oekraïense vluchtelingen: 'Ik moet ook iets doen in dit mooie land. Ik vergeet nooit wat Nederland voor mij heeft gedaan: het huis en de school voor mijn kinderen.'

De 52-jarige Gouwenaar studeerde Kunst en Ethiek en leerde schilderen in Aleppo en aan de universiteiten van Beiroet en Damascus. Zijn werk was op meer dan zestig tentoonstellingen over de hele wereld te zien. Ook was hij werkzaam als ambassadeur voor Arabisch erfgoed en beeldende kunst van de World Academy for Peace. Met beperkte middelen probeert hij nu in het piepkleine atelier in zijn fietsberging zijn werk als kunstenaar weer op te pakken.

Zo heeft hij voor de viering van 750 jaar stadsrechten in Gouda een kaasboerin voor het kunstproject 'Goudse Iconen' van Cultuurhuis Garenspinnerij beschilderd: 'Gouda is de stad van het geven, beroemd om het maken van kaas en het planten van bloemen en rozen. Het is ook een historische stad die zich onderscheidt door prachtige archeologische constructies en versieringen, maar ook met overal water, molens en zijn fijne, mooie en menslievende mensen.'

Nizar's manier van schilderen is volgens het Goudse Cultuurhuis Garenspinnerij poëtisch en neemt je mee naar de Syrische oudheid, zijn land van herkomst. Het resultaat van zijn recentere werk is hier van 20 april tot en met 30 mei te zien én te koop: 'Wanneer een kunstwerk wordt verkocht, ben ik bereid de helft van de opbrengst te doneren aan Oekraïense vluchtelingen.'

De liefde voor het schilderen heeft Nizar van zijn vader. Deze wordt in 1980, voor zijn ogen, door moslim-extremisten om het leven gebracht: 'Sinds de jaren zeventig hebben de mensen in Syrië geen rust. Ze gaan van oorlog tot oorlog.' De oorlog keert onmiskenbaar terug in zijn werk. Zo staan de steeds weer terugkerende zwart-witte vlakken voor het goed en het kwaad, het licht en het donker.

Toch spreekt er vooral ook hoop uit de kleurrijke schilderijen. De vrouwen ('mijn dochters') en de laurierbladeren staan voor groei, de toekomst. Regelmatig duikt er ook een vredesduif op. Nizar kijkt dan ook vooral vooruit: 'Mijn kinderen zijn hier naar school gegaan, mijn vrouw en ik ook, dus hier is mijn leven en toekomst voor mij en de kinderen. Ik ga hier blijven.'