Donorhart of niet, Wouter blijft intensief sporten
DEN HAAG - 'Ik blijf net zo lang doorgaan met sporten totdat ik er dood bij neerval.' Sporten houdt Wouter Duinisveld op de been. De Hagenaar leeft al veertien jaar met een donorhart, maar dat weerhoudt hem er niet van om aan triatlons mee te doen. Hij vertelt zijn bijzondere verhaal in de korte documentaire 'Finish in zicht', die zaterdag te zien is op TV West.
Wouter is 29 jaar als hij hoort dat hij zijn oude hart niet goed meer werkt. 'Ik had griepklachten en was net bezig met voorbereiding op de triatlon. Ik had me nooit gerealiseerd dat ik hartpatiënt kon worden', vertelt Wouter in de documentaire. Zijn hartfunctie is minder dan vijf procent en hij krijgt een donorhart.
Het is collecteweek van de Hartstichting. Op de laatste dag van deze collecteweek, zaterdag, wordt de korte documentaire 'Finish in zicht' uitgezonden. De documentaire van makers Lukie Hamelink en Julia Kieftenbeld is vanaf 17.00 uur ieder te zien op TV West.
Tijdens zijn ziekbed fantaseert Wouter regelmatig over het lopen van marathons. 'En ik ben ook vrij snel begonnen dat weer te doen. Ondanks het advies om daar nog even mee te wachten.' Zo doet hij een paar jaar na zijn hartoperatie mee aan Ironman in Frankfurt (Duitsland) en hij finisht. Een uitzonderlijke prestatie voor iemand met een donorhart. Het is een droom die uitkomt. 'Ik heb ondertussen heel wat triatlons gedaan, maar die allereerste in Frankfurt is me het meest bijgebleven.'
Vader
De gemiddelde levensverwachting van een harttransplantatiepatient is twaalf tot vijftien jaar. De beslissing om vader te worden, was daardoor geen makkelijke. 'Ik realiseerde me heel goed: wat betekent het eigenlijk voor een kind? En wat kan ik hem meegeven? Er zijn mensen die de operatie niet overleven en er zijn mensen die dertig jaar met een donorhart doen. De ambitie is om bij de laatste groep te horen.'
Met de documentaire hoopt hij voor zijn kinderen 'een mooi stukje nalatenschap achter te laten'. 'Om mijn kinderen op die manier mee te geven hoe ons leven nu is, nu zij nog jong zijn. En hoe ik in het leven sta. Zodat als zij later groot en volwassen zijn en ik er waarschijnlijk niet meer ben, we dan een mooi stukje documentaire voor ze hebben.'
'Sport is medicijn'
De coronaperiode is een lastige tijd voor Wouter geweest, zo is te zien in de documentaire. 'Ik ben voor het oppakken van mijn normale leven volledig afhankelijk van het toekomstige vaccin', zegt de Hagenaar in de korte film. Maar ook in coronatijd blijft hij sporten. 'Sport is de rode draad in het leven dat ik leid', zegt hij. 'Het helpt me door de meest moeilijke periodes heen. Het is meer dan iets waar ik alleen blij van word, het is ook een medicijn.'
