Geert kan zijn ex niet met rust laten: huis binnendringen, naar binnen gluren en kerstkaarten

Als Leonie en haar familie de zaal in mogen, zit Geert al klaar met twee agenten om zich heen. Op dit moment zit hij vast. De man draagt zwarte kleding, heeft grijzend haar en een baardje. De 52-jarige wordt ervan verdacht dat hij van januari 2021 tot en met begin februari 2022 in Leidschendam zijn ex Leonie en haar familie stelselmatig heeft lastiggevallen.

Hem wordt belaging verweten, aldus de officier van justitie. De waslijst met contactpogingen is lang. Van de straat van de slachtoffers inlopen, woningen binnen gluren of zelfs binnendringen, tot kerstkaarten in de brievenbus gooien, toeteren en zwaaien.

Bovendien was Geert al een gewaarschuwd mens. Vorig jaar werd hij voor mishandeling van de zoon van Leonie veroordeeld, net als belaging en bedreiging. Hierdoor heeft hij nog een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden boven zijn hoofd hangen. Nu zit hij weer in de rechtbank. 'Het gaat om een forse periode', begint de rechter. 'De tegenpartij noemt het stalking, maar ik noem het talking', zegt Geert, waarna sommige mensen hun wenkbrauwen optrekken. 'Ik wil gewoon praten', gaat hij verder.

'Snapt u dan niet dat ze geen behoefte hebben aan praten?', vraagt de rechter. Geert zegt dat hij het zich wel kan voorstellen, maar hij wil toch nog graag met ze praten. 'Omdat ik het gevoel heb dat er iets niet klopt. Ik wil duidelijkheid, omdat ik voor de waarheid ga. Ik wil de waarheid weten.'

De rechter kijkt hem aan. 'Wat me opviel in het dossier is dat het niet alleen om Leonie gaat, maar ook haar omgeving. Waaronder zelfs haar vader en moeder', zegt hij. 'Ja, als Leonie niet wil praten', reageert Geert. 'Ik wilde weten wat er nou is gebeurd na Kerstmis. Ik ga voor de waarheid', zegt hij weer.

De waslijst aan pogingen om contact te zoeken is ellenlang. Ook blijkt hij een familielid van Leonie te hebben opgezocht in een winkel, de dame moest uiteindelijk onder politiebegeleiding via de achterkant het pand verlaten. 'Daar wil ik dan wel mijn excuses voor aanbieden. Dat ze zo geschrokken is. Ik wilde vragen of ze moest liegen.'

Een andere keer blokkeerde hij de autodeur van de vader van Leonie, waardoor hij er niet uit kon. Als de rechter Geert vragend aankijkt, zegt de verdachte: 'Ik zag hem zitten en wilde toch weer even praten. Ik vroeg: heeft u weleens gelogen? Maar er kwam gewoon weer geen woord uit', zegt Geert zelfs nog geïrriteerd en verbaasd. 'Bekijk het ook eens positief, zoals wat ik doe aan goede dingen, zoals bloemen', ratelt hij verder.

'Maar waarom gaat u toch bij die auto staan?', vraagt de rechter door. 'Ik wil weten wat er gezegd is. Omdat ik voor de waarheid ga', zegt Geert weer. De rechter benadrukt dat de gebeurtenissen een enorme impact hebben op de familie. 'Ook op mij. Ik heb in december een brief op rijm geschreven op advies van mijn psycholoog. Met Kerstmis wilde ik een kaart brengen aan een ander familielid. Maar toen ik er was, kwam ze gewoon met zo’n zuur gezicht naar beneden', zegt Geert geïrriteerd. De rechter blijkt niet echt tot hem door te kunnen dringen.

Eerder bleek dat ook al het geval. Vorig jaar november heeft Geert nog een zogeheten stopgesprek gehad met de gemeente en politie. 'Toen is er gezegd dat u op moest houden', aldus de rechter. 'Ik heb het getekend, maar ik was het er niet mee eens', geeft Geert toe. 'In het zoeken naar contact wordt u steeds agressiever', concludeert de rechter. 'Heeft u zelf het idee dat u het in de hand heeft?' 'Ja, ja', aldus Geert. 'In april vorig jaar bent u al veroordeeld. U wist dat er een straf boven uw hoofd hing. Was dat geen reden om het niet meer te doen?', gaat de rechter verder. Geert: 'Het is duidelijk hoe ik erin sta. Ik zeg nog steeds dat ik een gesprek wil.' De rechter slaakt een diepe zucht.

Twee van de slachtoffers, waaronder Leonie zelf, willen gebruikmaken van hun spreekrecht. Volgens Leonie hadden de twee een relatie van een half jaar, ze kwam er al snel achter dat Geert ‘een wolf in schaapskleren was’, zegt ze emotioneel. 'We hebben camera’s aangeschaft en moeten continu achterom kijken. Ik vraag me ook vaak af: waar zijn mijn kinderen, zijn ze veilig?', aldus een kort gedeelte. Ze wil dat er een eind aan komt en vraagt onder meer een contactverbod met sancties als Geert toch weer komt opdagen.

Een ander familielid wordt ook emotioneel als hij zijn woorden voorleest. Geert zelf heeft zich inmiddels omgedraaid om de slachtoffers aandachtig, maar met weinig emotie, aan te kijken. Als ze hun verhaal hebben gedaan, keert Geert zich weer om naar de rechter. 'Het is spijtig dat ze zich zo bang voelen, maar ik heb ook gevoel', zegt Geert, waarna de rechter zijn verdere relaas uiteindelijk afkapt.

Uit het reclasseringsrapport blijkt dat de instantie de kans op herhaling groot acht. Geert kreeg eerder een behandeling voor het omgaan met obsessieve gedachten. 'Heeft die behandeling geholpen?' Geert: 'Die mevrouw deed haar best. Maar ik zei: mevrouw ik wil gewoon met de tegenpartij in gesprek.' De rechter gaat maar verder met het dossier.

De reclassering beveelt aan om een diagnose te laten stellen met een bijpassende behandeling en mogelijk een opname in een kliniek als dat nodig is, vertelt hij. Volgens Geert is dat niet nodig, maar hij wil wel meewerken. 'Vind het wel overtrokken. Ik ben gewoon op zoek naar de waarheid.'

De officier van justitie vindt Geert schuldig bewezen. 'Meneer is een gevaar voor zijn eigen omgeving geworden. Hij lijkt niet te beseffen wat zijn gedrag teweeg brengt. De eerdere veroordeling voor stalking heeft geen indruk gemaakt. Het is ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken', aldus de officier. Hij eist acht maanden gevangenisstraf, waarvan drie maanden voorwaardelijk, met aftrek van het voorarrest, met een proeftijd van vijf jaar. Ook wil hij een contactverbod voor een aantal personen en een locatieverbod.

Iedere keer als Geert zich hier niet aan houdt, moet hij twee weken zitten tot maximaal zes maanden. Daarnaast wil de officier van justitie dat Geert de voorwaarden van de reclassering opvolgt, waaronder een behandeling en mogelijke opname, en vindt hij dat de voorwaardelijke straf van zijn eerdere veroordeling erbovenop moet komen. De schadevergoeding van 2.400 euro voor Leonie vindt de officier van justitie een goed bedrag. De advocaat van Geert vecht onder meer nog aan dat het lastigvallen niet stelselmatig gebeurde, maar daar is de officier van justitie het niet mee eens.

Dan mag Geert nog iets zeggen. 'Je hebt het verhaal van de eenzame roepende in de woestijn, dit noem ik de eenzame gedetineerde in de cel', begint hij. 'Oh lieve God, alleen u kunt over mij oordelen. Schrijf mij niet af', vervolgt hij, waarna hij een paar minuten onsamenhangend verder praat. Hier en daar klinkt een zucht uit de zaal.

Als hij uitgepraat is, wordt de zitting kort geschorst. Als de rechter terugkomt, laat hij weten dat ook hij Geert schuldig vindt. 'Het is zorgelijk dat u niet inziet dat dit fout is. U blijft zeggen dat u wilt praten. U maakt een geobsedeerde indruk.' Hij volgt de eis van de officier van justitie op, behalve de proeftijd van vijf jaar, dat wordt drie jaar. Het contact- en locatieverbod geldt wel voor de duur van vijf jaar. 'U was gewaarschuwd. Wie de billen brandt, moet op de blaren zitten', aldus de rechter. Ook moet Geert meewerken met de behandeling en andere voorwaarden van de reclassering.

'Mag ik nog wat meegeven?', begint Geert die verder weinig emotie laat zien en zich weer om wil draaien naar de familie. 'Nee', reageert de rechter. 'Ik denk dat ze er veel uit kunnen halen', gaat Geert koppig door. De agenten snellen naar hem toe om hem weg te brengen. Geert lacht. 'Sterkte in de strijd!', zegt hij nog tegen de familie en zwaait naar ze, waarna hij door de zijingang van de rechtszaal wordt meegenomen.