Simon dumpt illegaal slachtafval: 'Ik dacht dat er alleen kippenveren in zaten'

Schrijvers van de rubriek Bij de Politierechter
Schrijvers van de rubriek Bij de Politierechter © Theresa Hartgers
DEN HAAG - 'Ik heb heel veel spijt. Ik ben 64. Ik had het niet moeten doen. Alstublieft, neem mijn telefoon af zodat mensen niet meer bij me kunnen zeuren om een kippetje. Ik had haast. Ik ben 64.' Simon is een spraakwaterval zodra hij het woord krijgt van de rechter. Hij wordt ervan verdacht dat hij illegaal slachtafval heeft gedumpt in een vuilcontainer. En dat zou bepaald niet de eerste keer zijn. Maar dat wil hij heel graag uitleggen.
Dit is een verhaal uit onze serie Bij de Politierechter.
Simon houdt schapen en geiten. Het Openbaar Ministerie vermoedt dat hij niet al zijn dieren opgeeft bij hun geboorte, en dat hij die niet-geregistreerde dieren zelf - illegaal en onverdoofd - slacht voor mensen uit de buurt. Maar hij is geen erkend slachter en hij heeft geen toestemming om ritueel te slachten.
Na meerdere overtredingen is hij in 2021 veroordeeld tot een taakstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie maanden voor illegaal slachten en het dumpen van slachtafval. Hij had dus beter moeten weten. Ja, dat weet hij zelf ook, verzekert hij de rechter en de officier, hij is tenslotte al 64. Dus hoe is het nou weer zover gekomen?

Blauwe zak

'Ik ging slachtafval wegbrengen naar Rendac, het destructiebedrijf in Montfoort. Dat doe ik altijd heel vroeg om voor de files uit te zijn. Ik zag die blauwe zak staan, had haast, keek er even in en gooide hem in de auto. Vervolgens ben ik gaan tanken, zie ik wat kliko's tegenover de pomp en denk: wat moet ik eigenlijk met die zak, ik gooi hem weg.'
Een buurman ziet dat gebeuren, en omdat die Simon langer kent dan vandaag belt hij de politie. De agenten stellen vast dat er slachtafval in de zak zit dat er uitziet alsof het ondeskundig is gesneden. Het gaat onder meer om ingewanden en schapenpoten. Bovendien zitten er touwtjes aan de poten die erop kunnen duiden dat het dier daaraan is opgehangen voor de slacht.

Zeuren over kip

Simon wil het allemaal uitleggen. Hij praat snel en veel: 'Ik dacht dat het kippenveren waren. Ik heb de politie zelfs de kippen in de vriezer in de kelder laten zien. Mensen bellen me al twintig jaar om te zeuren over kip. Neem mijn telefoon af zodat ze niet meer kunnen zeuren. Ik ben 64. Ik heb keurig mijn taakstraf gedaan. Ik had het moeten melden of wegbrengen, maar laat me met rust ik heb hier geen zin in.'
De politie vermoedt een illegale slachting, maar volgens Simon heeft hij dat niet gedaan. Misschien één van de mensen die bij hem in de buurt woont. Hij heeft het sinds zijn vorige veroordeling echt niet meer gedaan, beweert hij: 'Ik ben 64, ik heb geen zin in gezeur.' De rechter weet nu wel hoe oud de verdachte is en zegt 'uw leeftijd wil niet zeggen dat u strafbare feiten mag plegen'.

Varken

Er is namelijk nog iets gebeurd. Een inspecteur van de NVWA heeft een kadaver gevonden in een hok bij een varken. En dat varken zat daar smakelijk aan te knagen. Simon's spraakwaterval gaat weer open: 'Dat ga ik u eerlijk vertellen. Een vriend van mij is ook boer maar die is eigenlijk te oud en die had dat varkentje gekregen want dat was weggegeven op een vrijgezellenfeestje maar zijn paarden waren bang voor dat varken dus hij wilde dat dumpen bij mij ik zeg nog: wat moet ik met dat varken, haal hem terug, maar dat deed hij niet dus ik voer dat beest oud brood en ik denk hoe raak ik hem kwijt.'
De rechter onderbreekt het verhaal en wijst erop dat dit over het feit gaat dat er een kadaver van een schaap of geit in het hok lag. Simon corrigeert: 'Het was een bok.' De rechter gaat verder: 'Oké, een bok, maar dat varken zat daar aan te vreten.'

Niks verdoezelen

Opnieuw steekt de Simon van wal: 'Dat is een zielig verhaal. Er is een jongen die als kind in zijn gezicht is gebeten door een paard en hij zit op een speciale school en hij liep destijds stage bij mij. Zijn vader wilde niet dat hij die dode bok zou zien dus zijn vader heeft dat kadaver in het hok gegooid zonder dat hij wist dat daar een varken zat en alles zat er nog aan en dat had niet mogen gebeuren. Die vader vindt het nog steeds heel erg, maar we wilden niks verdoezelen. Het was puur een ongelukje.'
De rechter wil weten waarom hij dit hele verhaal niet meteen aan de politie heeft verteld. Dat weet hij niet meer, 'maar sorry als dat zo is'. En die dode bok heeft hij meteen daarna alsnog aangemeld bij de Rendac en die is de volgende ochtend opgehaald, precies zoals het hoort. De rechter vraagt wat Simon nu doet om te zorgen dat alles wel volgens de regels gaat. Ook daar heeft hij zijn antwoord op klaar. 'Ik heb nu een vriendin die de administratie doet en die al die mensen buiten de deur houdt die wat van me willen. En ik ga ook minderen met de boerderij. Ik ben onder behandeling bij een psycholoog en die vindt ook dat ik dat moet doen.'

Tijd om af te rekenen

De officier van justitie gelooft er maar weinig van. 'Dat verhaal over spijt komt me heel bekend voor.' Hij wijst op de eerdere veroordeling, de eerdere vondsten van dode dieren die aan touwtjes waren opgehangen, die waren geslacht zonder verdoving, en de sms-berichten in Simons telefoon waaruit blijkt dat hij het vlees verhandelt. 'We zien een persoon die zich niet veel van de regels aantrekt en zijn eigen gang gaat. Hij heeft zelfs een nieuwe manier gevonden om van zijn afval af te komen, namelijk door het aan een varken te voeren. Het is tijd om af te rekenen, zeker nu de taakstraf zijn gedrag niet heeft veranderd.'
De eis is daarom niet mals: Simon krijgt, als het aan de officier ligt, voor de nieuwste feiten een celstraf van twee maanden, en de eerdere drie maanden voorwaardelijk komen daar bovenop. Daarnaast moet de boer ruim 35.000 euro terugbetalen. Dat is volgens het OM wat hij in de loop van de jaren heeft verdiend met zijn illegale vleeshandeltje. 'En dan hebben we nog in zijn voordeel geschat', aldus de officier.

Geen heterdaad

Simons advocaat vraagt de rechter om alleen te kijken naar de feiten die op de dagvaarding staan, en niet naar de eerdere veroordeling. 'Alleen het eerste feit is te bewijzen. Hij is gestopt bij de benzinepomp en heeft een zak met afval in de container gestopt. Daar heeft hij spijt van.' Maar voor de andere beschuldigingen vraagt ze om vrijspraak: 'Uit niets blijkt dat hij dieren heeft geslacht. Er is geen heterdaad. Hij heeft meegewerkt aan het politieonderzoek. Die touwtjes aan de poten zeggen niks. Die dieren kunnen ook een natuurlijke dood zijn gestorven. En dat kadaver bij dat varken was niet van hem. Het lag misschien in zijn stal, maar dat maakt hem nog geen houder.'
De advocaat zegt dat haar cliënt snapt dat hij moet boeten, als hij maar niet de cel in hoeft. Met de rekensom van de officier van justitie is ze het ook niet eens. 'Het OM rekent met de prijzen die gelden in de week voor het offerfeest. Dan is een schaap inderdaad 250 euro en een geit 130. Maar de rest van het jaar is het 100 voor een schaap en 35 voor een geit. Bovendien is verkoopprijs iets anders dan winst. Dan kom ik op niet meer dan 2000 euro.'

Toch straf

De rechter moet er even over nadenken, en moet vooral aan het rekenen. Dat duurt een kwartiertje. Dan valt het oordeel. Van de illegale en onverdoofde slacht wordt Simon vrijgesproken. 'Gezien uw verleden kan ik vermoeden dat het is gebeurd, maar het wettig bewijs in dit dossier is onvoldoende.' Maar het weggooien van de zak met slachtafval en het kadaver bij het varken vindt de rechter wel bewezen: 'Het eerste geeft u toe, en dat het kadaver er lag vind ik voldoende bewijs dat u de houder was. Het is de bedoeling dat het direct wordt aangemeld en niet eerst wordt opgegeten door een varken.'
Omdat Simon de vorige keer al een taakstraf heeft gehad, kan hij die nu niet opnieuw krijgen, tenzij het in combinatie is met een celstraf. Daarom krijgt hij één dag cel en een taakstraf van 80 uur. Van de eerdere drie maanden voorwaardelijk moet hij er één uitzitten, totaal dus een maand en een dag in de gevangenis. Voor wat betreft de waarde van de verhandelde dieren komt de rechter tot een bedrag van ruim 3500 euro, dus tien keer zo weinig als justitie had geëist. Als Simon naar buiten beent lijkt het alsof hij niet ontevreden is.
Namen zijn gefingeerd in verband met de privacy.