Huisarts strijdt bij Tweede Kamer voor verbetering zorg: 'Kan mijn werk niet meer doen'

'Als huisarts ben je de poortwachter van de zorg. Maar hoe kan ik nog poortwachter zijn als alle poorten dicht zijn?', vraagt Daisy Pors zichzelf af. Samen met een paar collega's staat zij vlakbij de hoofdingang van de Tweede Kamer. Hier houdt zij een open spreekuur. Iedereen die dat wil kan er terecht. 'De wachtlijsten in de ziekenhuizen en in de geestelijke gezondheidszorg zorgen ervoor dat ik mijn werk niet meer goed kan doen', zo vertelt Pors over de problemen.

De actie maakt deel uit van een hele week protest van de Nederlandse huisartsen tegen dat wat Pors omschrijft als dat veelkoppig monster. Daarbij gaat het niet alleen om de wachtlijsten. Want ze hebben ook te maken met een hoge werkdruk. En een enorme regeldruk, met onder meer een forse papierwinkel tot gevolg.

De Haagse huisarts ziet bijvoorbeeld drie dagen per week patiënten en moet daarna een hele dag reserveren voor de administratie. Pors: 'Wij zijn natuurlijk manusjes van alles. We zijn uiteindelijk de smeerolie die heel lang de zorg overeind heeft gehouden. Maar ik kan mijn tijd maar één keer besteden en het liefst besteed ik die tijd fysiek aan de patiënt. En niet aan formulieren, organiseren en regelen.'

Verder hebben ze grote moeite met het vinden van geschikte praktijkruimten. De artsen vinden dat gemeenten bij het maken van nieuwbouwplannen vaak veel te weinig rekening houden met voorzieningen als artsen. En als die er al zijn, blijken die vaak te krap of ongeschikt.

Uit onderzoek blijkt dat drie op de vier artsen hiermee te maken heeft. Pors van Huisartsen Archipel Dikker & Pors in de Bankstraat merkt dat zelf ook. Mede omdat de praktijk niet kan worden uitgebreid, kunnen ze hier ook geen nieuwe collega’s aannemen. Daardoor blijft de werkdruk groot.

De actieweek van de huisartsen is maandag begonnen en wordt vrijdag afgesloten met een manifestatie op het Malieveld. Pors hoopt dat het protest tot veranderingen leidt. 'Ik zie collega's om mij heen stoppen. En ook heel bevlogen collega's van wie ik dat eigenlijk niet had verwacht. Daar maak ik me wel zorgen over, want ik doe met heel veel plezier mijn werk en ik wil het ook met heel veel plezier blijven doen.'

Tot is blijft ze tegelijk enthousiast over het werk zelf. 'Ik vind dat ik het allermooiste vak heb. En dat vind ik iets om voor te strijden. Dus ik hoop ook dat jonge collega’s dat zien en denken: Wat fijn dat als er iets niet goed gaat dat er dan collega’s voor mij op de bres gaan. Want ik vind het prachtig werk. Laat daar geen misverstand over bestaan.'