Ico loopt Vierdaagse voor vijftigste keer: 'Hou je nek nat'

Ico de Vries traint in zijn woonplaats Stolwijk voor de Nijmeegse Vierdaagse
Ico de Vries traint in zijn woonplaats Stolwijk voor de Nijmeegse Vierdaagse © Omroep West
STOLWIJK - In de natuur tussen het riet en de reigers, op 500 meter van zijn Stolker woonwijk, traint Ico de Vries deze laatste dagen voor de Nijmeegse Vierdaagse. Als jongetje van 13 deed hij in 1970 voor de eerste keer mee met het evenement. De Stolwijker raakte eraan verslingerd en was vervolgens alle jaren van de partij. 'Het heeft me vriendschappen voor het leven opgeleverd.'
Zelfs tegenslag in zijn leven hield Ico niet tegen om de wandelschoenen aan te trekken. In 2016 had hij darmkanker en onderging chemokuren, maar toch besloot hij de tocht te lopen. 'Je loopt met elkaar en je zorgt dat je met elkaar de finish haalt.' Het hielp hem die periode juist om naar een doel toe te werken.
Stolwijker loopt voor 50ste keer mee met Nijmeegse Vierdaagse
'Ook al heb je geen fut om te trainen, je loopt toch een rondje hier in de wijk.' De Zevenheuvelenweg vond hij toen het zwaarst. 'Dat was echt een obstakel, omdat de medicijnen mij de kracht ontnamen. Maar door de supporters en de mensen die langs de kant zitten, vliegt de tijd voorbij en loop je zo naar de finish toe.' Het gaf hem moed om door te gaan met de rest van het leven.

'Alles wat kan is meegenomen'

De enige keer dat Ico de Vierdaagse niet uit kon lopen was in 2006, toen werd het wandelevenement stilgelegd vanwege extreme hitte. Ook dit jaar heeft de hitte gevolgen voor de Vierdaagse, de organisatie heeft de eerste wandeldag geschrapt (zie kader). Ico heeft begrip voor die keuze. 'Eigenlijk moet je daar als wandelaar blij mee zijn. Want als er op dinsdag mensen komen te overlijden door de hitte zou het een domper zijn als het dan alsnog afgelast wordt, zoals in 2006.'
De Vierdaagse van Nijmegen is dit jaar vanwege de hitte een driedaagse en begint niet dinsdag maar woensdag. Het bestuur van stichting De 4Daagse heeft geen andere keuze dan de eerste wandeldag te schrappen. De weersomstandigheden zijn dinsdag uniek, volgens marsleider Henny Sackers en nog slechter dan in 2006, toen er twee wandelaars bezweken aan de warmte en de rest van de Vierdaagse werd afgelast.
Dan maar drie dagen, vindt Ico. 'We hebben het nu toch al twee jaar moeten missen vanwege corona, dus dan is alles wat nu kan mooi meegenomen.'

Linker- en rechtersokken

Terugkijkend is het verschil met 1970 enorm. Om maar te beginnen met het schoeisel. 'Vroeger had je stevige wandelschoenen, nu is er zoveel keuze', begint Ico. Zelfs de sokken zijn anders. 'Tegenwoordig heb je linker- en rechtersokken', vertelt hij enthousiast. Wel is het een stuk drukker geworden.
Wandelde hij in 1970 nog met 10.000 anderen, inmiddels is dat ruim verviervoudigd. 'Wel een beetje filelopen', beaamt hij. Ook waren er in die tijd nog geen mobiele telefoons. 'Voor een kwartje kon ik mijn vader bellen dat ik binnen was gekomen. Tegenwoordig pakken die jongens onderweg hun telefoon om te zeggen: ik loop hier en daar.'
Deel van de medailles, kruisje en kroontje die Ico de Vries bemachtigde
Deel van de medailles, kruisje en kroontje die Ico de Vries bemachtigde © Omroep West
Als je 49 keer hebt meegelopen met de Nijmeegse Vierdaagse heb je natuurlijk de nodige ervaring. De aangekondigde hitte schrikt Ico dan ook niet af. De beste tips? 'Je nek proberen nat te houden, met bijvoorbeeld een sjaaltje en die verversen als je waterpunten ziet. Genoeg water drinken, maar ook weer niet te veel', vervolgt hij. 'En zorgen dat je zout binnenkrijgt, met een dropje of een Tucje.'
De belangrijkste tip die hij heeft gaat over de schoenen: 'Zorg dat ze ingelopen zijn en dat er ruimte inzit, zodat de voeten kunnen uitzetten.'

Vrienden voor het leven

Al dat wandelen heeft hem vriendschappen voor het leven opgeleverd. Als 13-jarige liep hij met een (toen nog) meisje dat hij dit jaar weer hoopt te ontmoeten. 'Een jaar later kom je elkaar weer tegen en je gaat met het verhaal van vorig jaar verder. Alleen iedereen heeft dan weer een jaar in zijn leven meegemaakt. Of het nu man of vrouw is, het is heel bijzonder.'
Op de vraag hoe vaak hij de Vierdaagse nog gaat lopen moet hij lachen. 'Dat bekijken we per jaar.' Met 'we' doelt hij ook op zijn achterban. Zijn vrouw wandelt zelf niet maar steunt hem door dik en dun. Fotoboeken, krantenknipsels, zij verzamelt alles. 'Eerst deze keer volbrengen. En omdat het de vijftigste is zal mijn gezin mij opwachten bij de finish.'