Moeder en dochter leiden verhit strandverkeer in goede banen: 'Bizar wat ze naar je hoofd slingeren'

Verkeersregelaars Chelsey (l) en haar moeder Wendy
Verkeersregelaars Chelsey (l) en haar moeder Wendy © ANP
DEN HAAG - Tijdens deze snikhete dagen is het aanpoten om het massale strandtoerisme in goede banen te leiden. Zeker op populaire locaties als Scheveningen. De 18-jarige Chelsey draait er haar hand niet voor om, al was het in het begin wel even wennen. 'Als ik alle ziektes die ik naar mijn hoofd geslingerd krijg ook echt zou krijgen, was ik al drie keer dood en begraven.' Of dit haar heeft ontmoedigd? Integendeel.
Het beroep van verkeersregelaar staat doorgaans niet op het wensenlijstje van de gemiddelde 18-jarige, maar door haar moeder werd de Haagse Chelsey toch door 'het virus' gegrepen. 'Mijn moeder is begonnen met dit werk, zij doet het nu drie jaar. Ik werkte in de horeca, maar toen kwam corona en ging alles dicht. De baas van mijn moeder zocht in die periode juist veel mensen en toen dacht ik: nou, laat me maar examen doen, ik zie wel of ik het haal.'
Na een praktijkoefening en een examen op een druk kruispunt behaalde Chelsey afgelopen november de benodigde papieren en sindsdien werken moeder en dochter samen als verkeersregelaar in de regio. 'Je geeft door wanneer je kan en dan word je ingedeeld. In coronatijd was dat bij de prikstraten en nu in de weekenden veel op Scheveningen.' En dat is hectisch en druk, daar moest Chelsey wel aan wennen. Haar vuurdoop als verkeersregelaar kan ze zich dan ook nog goed herinneren. 'In mijn eerste weekend was er een heftig ongeluk gebeurd op de Zwolsestraat, Scheveningen uit. Dat was ook de enige weg richting de snelweg en we moesten toen iedereen omleiden via het Zwarte Pad.'

'Gelukkig is er ook waardering'

Ze vervolgt: 'Mensen luisteren vaak gewoon niet', zegt ze. 'Het is bizar hoeveel mensen van alles naar je hoofd slingeren.' Het maakt haar in het begin onzeker in dit werk. 'Het scheelt dat ik met mijn moeder samen sta. Zij leert me het te laten gaan. Dan zegt ze: straks thuis neem je een lekker wijntje en ben je gewoon klaar.'
'Mijn moeder leert me het te laten gaan'
Inmiddels is ze meer geharnast. 'Nu doet het me niet meer zo heel veel. Mijn baas die me mijn examen afnam zei: ze zeggen het tegen je uniform, niet tegen jou. Je leert dat wel van je af te gooien.' Gelukkig maakt ze ook leukere dingen mee. 'Er zijn genoeg mensen die respect hebben en normaal doen. Op Scheveningen komen eigenaren van winkels bijvoorbeeld naar ons toe met drinken of een ijsje, dan merk je dat er ook waardering is.'

Veel water en schaduw als 'hitteplan'

Voorlopig bevalt het leven als verkeersregelaar haar prima, maar ze is wel van plan zich straks weer te storten op haar school. 'Ik volg een opleiding om dierenarts te worden. Soms mis ik de horeca wel een beetje, maar dan zit ik zelf in een restaurantje en denk ik: laten we dat maar niet doen, ik vind het wel even prima zo.'
Ook als ze bijna gefrituurd wordt in de gloeiende zomerzon? 'Ja', lacht ze. 'Het is heet ja, ondanks de zeewind op Scheveningen. We moeten nu eenmaal een lange broek aan en een shirt, herkenbare kleding. Het is uit te houden door veel water te drinken, dan koel je wel af. En af en toe de schaduw opzoeken.' Aankomend weekend zijn moeder en dochter vrij. Dan kunnen ze zelf genieten van het mooie weer.