Henry stopt met 118 jaar oude slagerij: 'Ik ga het missen'

Henry Jeursen
Henry Jeursen © Omroep West
DEN HAAG - Het is een begrip in Den Haag Loosduinen: slagerij Jeursen. Begonnen in 1904, toen tuindersknecht Cornelis Jeursen besloot varkens te gaan slachten als bijverdienste in de stille wintermaanden. Meer dan honderd jaar later gaat zijn kleinzoon Henry met pensioen en komt er een einde aan het familiebedrijf. 'De bloedworst maken we hier nog volgens opa's recept.'
Hij ziet hem zo nog zitten, op een stoeltje voor de zaak: zijn grootvader, de oprichter van de slagerij. 'De benen gestrekt. En wie er ook langs wilde, hij trok ze niet in', lacht Henry. 'Hij had een grote snor en hij was ook wel een beetje een bromsnor. Toen de zaak verhuisde van de Wilhelminakade naar het Loosduinsehoofdplein, kopte de krant: De generaal gaat weg. Zijn snor zat vaak vol met bloed. Dan was hij bloedworst aan het maken en vergat hij na het proeven om zijn mond af te vegen.'
Opa Jeursen voor de slagerij
Opa Jeursen voor de slagerij © Privé
De zoons van Cornelis namen het in 1952 van hem over: de vader en oom van Henry. Als kind kwam hij veel in de zaak. Maar een carrière als slager ambieerde hij niet. 'Ik wilde profvoetballer worden', grinnikt hij. De liefde voor het vak kwam later toch. 'Nu ben ik echt een vakidioot', grijnst hij. 'Als ik op vakantie ben in het buitenland, ga ik het liefst bij elke slagerij even binnen kijken.'
Cornelis Jeursen in de oude slagerij
Cornelis Jeursen in de oude slagerij © Privé
Hij is er trots op dat de slagerij na al die jaren nog bestaat. 'Er zaten er vroeger wel twaalf in Loosduinen. Wij zijn de enige die nog over zijn.' Hoe dat komt? Aanpassen aan de moderne tijd. Behalve karbonades, biefstukken en bloedworst verkopen hij en zijn vrouw Karin nu ook kant-en-klaarmaaltijden. 'En Karin zet ons op sociale media', zegt hij. 'Zonder haar had ik het nooit gered.'
Henry naast de foto van zijn vader in de slagerij
Henry naast de foto van zijn vader in de slagerij © Privé
Ze hebben twee zoons, maar de ene studeert filosofie in Amerika en de ander zit in het leger. 'Zij hebben geen interesse om de zaak over te nemen. Dat is jammer, maar ik begrijp het wel. En ik ga ze zeker niet pushen. Dus toen Tjalle, die hier op zijn achttiende nog een poos gewerkt heeft, vroeg of hij de slagerij kon overnemen, toen wist ik: het is nu of nooit.'
Slagerij Jeursen aan het  Loosduinsehoofdplein
Slagerij Jeursen aan het Loosduinsehoofdplein © Omroep West
Tjalle Jong is blij met deze kans. 'Het is een ambachtelijke slagerij, dat zie je niet zoveel meer. Ze maken alles zelf. Ik ga op dezelfde voet verder.' Zaterdag verkoopt Henry zijn laatste bloedworst. Dan houden hij en zijn vrouw Karin het voor gezien. 'Het contact met de klanten, dat ga ik het meeste missen. Sommige mensen ken je al zo lang. Maar ik kan met recht zeggen: het is mooi geweest.'