Opeens heb je het: docent Ronald (51) wordt machinist
27 januari, 20:16 • 4 minuten leestijd
ALPHEN AAN DEN RIJN - Spoorslags op een rijdende trein springen. Ronald van den Helder (51) draait er zijn hand niet voor om. Na 25 jaar als techniekleraar te hebben gewerkt, neemt zijn carrière nu een compleet andere bocht: hij wordt machinist. 'Anders dan vol gas kan ik niet', zegt hij, terwijl zijn collega's van de Groene Hart Praktijkschool in Alphen aan den Rijn hem een groots afscheid geven.
Opeens heb je het... 'Dan word je conducteur, was destijds de slogan', herinnert Ronald zich, doelend op een campagne waarmee de Nationale Spoorwegen (NS) eind vorige eeuw personeel probeerde te werven. 'Maar ik ben voor machinist gegaan.'
Die stap komt voor de Nieuwkoper niet helemaal uit de lucht vallen. Aan het begin van zijn loopbaan schreef hij al eens een open sollicitatie om als treinbestuurder aan te slag te gaan. Zonder succes. 'Het is ook weer niet zo dat ik er al mijn hele leven van droom, maar het lijkt me wel heel gaaf.'
Nooit had hij gedacht onderwijzer te worden. Maar na vijf jaar als carrosseriebouwer te hebben gewerkt, haalde Ronald in 2000 zijn bevoegdheid als docent. Hij gaf tien jaar les op het Minkema College in Woerden en zeven jaar op het Ashram College in zijn woonplaats Nieuwkoop.
Waarna hij de laatste jaren uitgroeide tot een geliefde leraar én collega op de Groene Hart Praktijkschool, nabij het Alphense Bospark. 'Hij maakt picknickbanken voor andere organisaties, bloembakken voor de gemeente en zelfgemaakte keukentjes voor sportclubs', licht Janneke de Ligny toe.
Kedeng kedeng
Samen met collega-docent Irene de Voogd heeft zij een bijzondere afscheidsborrel georganiseerd. Behalve cadeaus en mooie woorden krijgt Ronald ook een serenade van alle leraren. Ze zingen een herschreven versie van Per Spoor, beter bekend als Kedeng kedeng, van Guus Meeuwis & Vagant.
'Het komt uit een goed hart', zegt Janneke van tevoren verontschuldigend. Even later loopt het hele gezelschap naar station Alphen, waar de volgende verrassing wacht. Ronald mag plaatsnemen op de machinistenstoel, terwijl hij met de trein richting Utrecht wordt gebracht voor een afscheidsetentje.
Bekijk hieronder het bijzondere afscheid:
Ronald neemt na 25 jaar afscheid als leraar en wordt machinist
Een toekomstige collega van de NS legt uit hoe alles werkt. De man werkt al 22 jaar als conducteur, maar hij vertelt juist onlangs op een baan in het onderwijs te hebben gesolliciteerd. Tevergeefs. 'Maar je hebt een goede keuze gemaakt. Het is beter om bij ons te komen', krijgt Ronald te horen.
Overweldigend voelt het afscheidsfeestje voor hem. 'Veel te gek', noemt Ronald het. 'Anders dan vol gas kan ik niet. Dan krijg je dat kennelijk ook een keer terug. Ik vind het supergaaf. Het is toch een afscheid van een tijdperk.' Hij slikt en is zichtbaar geroerd.
'Baal als een stekker'
Ook voor sommige collega's, zoals Irene, valt het afscheid zwaar. Zij was de eerste die het nieuws van hem te horen kreeg. 'Ik geloofde het in eerste instantie niet', vertelt de lerares verkoop en retail. 'Ik dacht dat het een grapje was.'
'Ik baal als een stekker, want Ronald is mijn maatje op school. Dus ik ga hem heel erg missen', vervolgt ze haar verhaal. 'En voor de school is het ook een gemis. Hij heeft een enorm netwerk en zet zich overal zo voor in, dat het voor leerlingen ook heel aantrekkelijk is.'
Daar sluit docent en decaan Janneke zich volledig bij aan. 'Ik vind het fantastisch dat hij zijn droom achterna gaat. Of ik het verrassend vind? Nou, misschien wel dat hij voor het vak van machinist heeft gekozen. Maar niet dat hij deze stap durft te zetten.'
Blijft de misschien wel belangrijkste vraag over: waarom? Zeker aangezien Ronald in een kwart eeuw behoorlijk verknocht is geraakt aan het onderwijs. 'Ik vind het nog steeds een supermooi vak, maar het vreet mij ook op', geeft hij ruiterlijk toe. 'En ik vind: leerlingen hebben recht op een leuke docent.'
Motivatiebrief
Hij haalt de motivatiebrief aan, waarin hij uiteenzet wat hem heeft bewogen te kiezen voor het vak van treinmachinist. 'Ik heb geschreven dat het mij heel gaaf lijkt om zo'n immense machine te besturen. En ook wat van de wereld te zien.' Oftewel: de rijdende trein dendert door.
