Annemieke wil inbreker in ogen kijken, dader blijkt jeugdbendelid

Schrijvers van de rubriek Bij de Politierechter
Schrijvers van de rubriek Bij de Politierechter © Theresa Hartgers
DEN HAAG - 'Ik wil gewoon weten wie er zonder toestemming in mijn huis is geweest en aan mijn spullen heeft gezeten', zegt Annemieke tegen twee vriendinnen die met haar zijn meegekomen naar de rechtbank. Ook haar twee tienerzonen zijn mee, uit nieuwsgierigheid. De 18-jarige verdachte blijkt eerder veroordeeld voor een steekpartij die in verband wordt gebracht met jeugdbendegeweld en is niet onder de indruk van het relaas van Annemieke.
Dit is een verhaal in onze serie Bij de politierechter.
In oktober waaiden Annemieke en haar zonen een paar dagen uit op een Waddeneiland. Toen ze thuiskwamen, stonden de ramen van hun huis open en waren de lichten aan. Er waren persoonlijke spullen weg, zoals Annemiekes sieraden, wat geld, maar ook de computers van de jongens. Sindsdien voelen ze zich onveilig in hun wijk, de Haagse Houtwijk.
Wat aan dat gevoel bijdraagt, is dat Annemieke kortgeleden bespuugd is onderweg naar de supermarkt. 'Recht in mijn gezicht, door een jochie van een jaar of 12, 13, misschien 14. Toen ik er wat van zei, bleven hij en twee vriendjes de hele tijd om me heen lopen en naar me spugen. Dat was ook al heel naar. Sindsdien rij ik na mijn werk met de auto naar de supermarkt.'

'Dat is die spuger!'

Vlak voordat de zaak begint, kan Annemieke haar ogen niet geloven. Een vrouw met een jochie van een jaar of 12, 13, misschien 14 gaan bij haar in de wachtruimte voor de rechtszaal zitten. 'Dat is hem!' roept ze. 'Dat is die spuger!' Van de jongen en zijn moeder komt geen enkele reactie. Ze komen voor Adamo, haar zoon en zijn broer. De 18-jarige verdachte die bij Annemieke zou hebben ingebroken.
De zaak begint, een jongen met een vale grijze hoodie, afgezakte spijkerbroek en hippe Jeezy-schoenen wordt de zaal binnengebracht. Hij heeft een vlassig snorretje en een fors afrokapsel. Hij zou drie inbraken hebben gepleegd. Hij is twee keer herkend op camerabeelden uit de omgeving. Ook blijkt hij een strafblad te hebben dat opmerkelijk lang is voor iemand van net 18. Adamo heeft twee voorwaardelijke straffen openstaan: 74 dagen jeugddetentie voor een vermogensdelict en 210 dagen jeugddetentie voor het medeplegen van poging tot doodslag.

Veroordeling voor doodslag

De rechter begint over het lange strafblad. 'Als ik dit zo zie, zou ik zeggen: het gaat niet zo goed met deze man. Maar dat heeft u vast al vaker gehoord?' Adamo kaatst terug: 'Ik vind dat het wel oké gaat.' De rechter reageert verbaasd. 'Terwijl er forse feiten zijn geweest, ook dit jaar nog. Een veroordeling voor medeplegen doodslag en u bent nog hartstikke jong.'
Annemieke mag haar verhaal doen. De vrouw met lang blond haar vertelt dat het niet makkelijk is geweest en een forse inbreuk op haar gevoel van veiligheid heeft gehad. Ze barst van de spanning in tranen uit. De rechter kijkt weer naar Adamo. 'Het is belangrijk om je te realiseren wat het met mensen doet. Veilig zijn, dat gevoel zijn zij kwijtgeraakt.' De 18-jarige jongen wil er niets over kwijt. 'In die zin bent u wel consistent', concludeert de rechter. 'Bij de politie heeft u ook ontkend.'

Karton met DNA

De officier van justitie eist het maximale wat ze kan vragen bij de politierechter voor inbraken. 'Er is al zoveel gedaan met deze jongen, begeleiding, toezicht.' Ze eist twaalf maanden gevangenisstraf, waarvan drie voorwaardelijk. Adamo's advocaat vindt dat er te weinig bewijs is en wijst op zijn leeftijd. 'Hij is net meerderjarig, om hem nu volledig te laten vallen, gaat mij te ver. Zorg dat er wat hulp komt voor hem.'
De rechter vindt dat alle drie de zaken bewezen zijn. Ook omdat er in het huis van Annemieke een stuk karton gevonden is met DNA erop, waaronder dat van Adamo. Ze wijst erop dat het drie ernstige feiten zijn 'waar mensen last van hebben'. Ze legt hem acht maanden gevangenisstraf op, waarvan drie voorwaardelijk. Ook moet hij de 284 dagen van eerdere voorwaardelijke straffen uitzitten. Annemieke en haar zonen krijgen een schadevergoeding van 600 euro per persoon.

Geen veiliger gevoel

'Ik hoop dat het in de toekomst beter met u gaat', wenst de rechter Adamo nog toe. Onder politiebegeleiding verlaat hij de rechtszaal weer, terug naar de gevangenis. Hij steekt nog een duimpje op naar twee jongens met petjes, vrienden die hem kwamen steunen tijdens de zitting.
Eenmaal op de gang blijkt het bijwonen van de zitting niet helemaal het gewenste effect te hebben op Annemieke. Ze voelt zich niet bepaald veiliger nu ze de inbreker in de ogen heeft kunnen kijken. Zijn lange strafblad, het feit dat hij eerder is veroordeeld voor een poging doodslag, dat hij betrokken was bij jeugdbendegeweld en dat zijn broertje haar heeft bespuugd: het benauwt haar nu misschien nog wel meer dan voor de zitting.
De namen Annemieke en Adamo zijn gefingeerd in verband met de privacy.