Jumping Jewels stond aan wieg van popmuziek in Nederland, maar voorman stopt ermee

De Jumping Jewels in de jaren zestig
De Jumping Jewels in de jaren zestig © ANP
ZOETERMEER - Het was de allereerste bekende rock 'n roll-band van Nederland: de Jumping Jewels. De Hagenaars stonden volgens kenners aan de wieg van de popmuziek in Nederland. De Jewels waren de begeleidingsband van Johny Lion en Rob de Nijs en scoorde in de jaren zestig hits met instrumentale nummers als Irish Washerwoman en Wheels. Leadgitarist Hans van Eijk is nu bijna tachtig, maar is die oude nummers blijven spelen. Zaterdagavond doet hij dat voor de allerlaatste keer in Zoetermeer: 'Het is onderhand wel mooi geweest'.
Hans is een tiener als hij in Den Haag voor het eerst rock 'n roll hoort. Het zijn de Indische Nederlanders die de Amerikaanse muziekstijl meenemen naar ons tuttige kikkerliedje. 'Ik had net een paar maanden een gitaar in mijn handen en was zwaar onder de indruk', vertelt hij in het radioprogramma UIT! van Omroep West.
Echte rock 'n roll-bands zijn er op dat moment niet in Nederland, dus Hans besluit om er zelf een op te richten, met een paar jongens uit Den Haag. En met succes: 'Wij waren in 1959 de eerste rock 'n roll-band van Nederland met een platencontract. We waren vijf jaar lang regerend'. De Jumping Jewels maken zo'n dertig singels en vijf elpees. Hun grootste hit wordt 'Irish Washerwoman', dat is gebaseerd op traditionele Ierse muziek. Het ontstaat per toeval in 1963 in een opnamestudio, waar Hans het deuntje voor de lol begint te spelen. Een technicus hoort het en roept: 'Begin eens opnieuw, dan neem ik het even op.' Het staat vier maanden in de top tien.
De Haagse band krijgt grote bekendheid als begeleidingsband van zanger Johny Lion. Dat loopt spaak omdat ze ruzie krijgen met een manager, die ook Lion vertegenwoordigt. Het leidt tot een rechtszaak, die door de jongens verloren wordt. Gevolg is dat ze niet meer mogen optreden onder de naam Jumping Jewels. Ze gaan verder onder de naam Jay-Jays. Daarmee verandert ook het karakter van de band. Ze spelen steeds minder de instrumentale muziek waar ze zo succesvol mee waren. Hans vindt het dan genoeg geweest en verlaat rond 1966 de groep. De Jay-Jays gaan nog heel even door, maar al snel bloedt de band dood.

Iets anders

Hoewel Hans iets anders is gaan doen, is hij wel altijd muziek blijven maken. 'Gitaar spelen kan ik niet laten', legt hij uit. Hij begint een eigen opnamestudiootje, brengt soloplaten uit, maakt orkestbandjes voor de TV-shows van Hennie Huisman en werkt samen met zijn naamgenoot Hans van Eijck uit Delft, die in de jaren negentig veel tunes voor RTL componeert. Allemaal naast een 'gewone baan'. De gloriedagen van de Jumping Jewels liggen dan al lang achter hem.
De Jumping Jewels Revival Band
De Jumping Jewels Revival Band © George Kwekel
Zo'n jaar of twaalf geleden wordt Hans gevraagd om op te komen treden op een avond voor liefhebbers van instrumentale rock 'n roll. Tot zijn eigen verbazing geniet hij ervan: 'Ik had die muziek allang afgeschreven en wilde dat soort dingen helemaal niet meer doen.' Ter plekke draait hij een gelegenheidsbandje in elkaar, samen met de aanwezige muzikanten Paul Selier, Henk Doove en Peter de Vos. De Jumping Jewels Revival Band is geboren. Jarenlang treedt Hans weer op met zijn oude repertoire.

Allerlaatste optreden

Hans is inmiddels bijna tachtig en treedt zaterdagavond voor de allerlaatste keer op bij sportvereniging DSO in zijn woonplaats Zoetermeer. Hij is wel klaar met rondrijden en sjouwen: 'Zo'n versterkertje is toch al gauw een kilo of 35 en dan komt nog de rest van de spullen.' Voor de allerlaatste keer laat hij de oude hits de revue passeren. Voor een voornamelijk bejaard publiek, verwacht hij: 'Jongelui weten echt niet wie de Jumping Jewels zijn en dat is ook logisch toch?'