Twaalf jaar cel voor doden 'man met het witte hondje'

Bardins, die in de buurt bekend stond als 'de man met het witte hondje', werd op 5 september 2020 doodgestoken bij zijn flat aan de Schoutendreef in Den Haag. S. heeft hem daar volgens de rechter opgewacht op de portiektrap. 'Vast staat dat de verdachte doelbewust met een mes naar de woning is gegaan om een confrontatie te zoeken. Dat maakt zijn handelen des te schokkender', stelt de rechtbank.

'Het slachtoffer heeft moeten ervaren dat hij met een mes is doorstoken en, hoewel reeds ten dode opgeschreven, heeft moeten lopen naar zijn buurvrouw om hulp te halen.'

De twee mannen uit Letland zouden eerder al ruzie hebben gehad. S. woonde in dezelfde flat en er lagen nog altijd spullen van hem in de woning. Die wilde hij terug. Het zou onder meer zijn gegaan om een Playstation en contant geld.

De verdachte heeft niet meegewerkt aan psychiatrisch onderzoek en daardoor kan niet worden vastgesteld of hij een geestelijke stoornis heeft. Daarom vindt de rechtbank hem volledig toerekeningsvatbaar. Ook zijn houding in het proces heeft hem geen goed gedaan. Hij wilde namelijk niks zeggen. 'Uit zijn zwijgende houding blijkt dat hij het laakbare van zijn handelen niet inziet en geen verantwoordelijkheid voor zijn daad neemt.' E

De advocaat van S. betoogde bij de inhoudelijke behandeling van de zaak dat het OM op twee punten vormverzuim had gepleegd. Het onderzoek naar de telefoon van de verdachte was volgens hem onrechtmatig, omdat er geen toestemming was van de rechter-commissaris. Bij de contra-expertise van diezelfde telefoon, op verzoek van de advocaat bij het Nederlands Forensisch Instituut, was hij er niet bij terwijl de recherche er wel bij was. 'Dat riekt naar beïnvloeding van de getuigen-deskundigen', zei de raadsman daarover.

De rechtbank oordeelde dat het eerste onderzoek wel gedaan mocht worden, ook zonder de toestemming. Het onderzoek bij het NFI is uiteindelijk niet meegenomen als bewijs en daarom werd op dat punt van de advocaat niet inhoudelijk ingegaan. Wel zegt de rechtbank: 'In zijn algemeenheid is het ongewenst dat de politie bij onderzoek is door een deskundige als de verdediging daar niet bij is.'

De nabestaanden van het slachtoffer hadden op een hogere straf gehoopt, zo laten zij weten via hun advocaat, Anouk Korff. 'Hoewel zij zich kunnen neerleggen bij de opgelegde straf van twaalf jaar, hadden zij op een hogere straf gehoopt. De nabestaanden hopen dat met deze uitspraak een einde komt aan een de voor hen belastende rechtszaak en dat zij nu kunnen beginnen met rouwen.'

Eén van de nabestaanden is de neef van Arturs. Hij werd gebeld door het slachtoffer na de steekpartij. 'Zijn neef heeft Arturs zijn laatste woorden horen uitspreken, heeft de sirenes van de hulpdiensten gehoord en hoorde hoe moeilijk Arturs het had met ademen. Hij bleef aan de telefoon en sprak Arturs moed in, maar Arturs kon helaas niets meer terugzeggen', staat in de verklaring van de familie. Voor de neef voelde Arturs als zijn oudste broer.

'Voor de nabestaanden is het moeilijk te verkroppen dat één messteek het leven van hun geliefde broer en neef bruut heeft beëindigd. Dat de verdachte niets verteld over het 'waarom' van zijn daden steekt de nabestaanden. De belangrijkste vraag die zij hebben, waarom moest hun geliefde Arturs dood, zal hoogstwaarschijnlijk onbeantwoord blijven', zo zegt de familie.