De twee liefdes van producer Wieger Hoogendorp: Goldband en Sophie Straat

Wieger treft één van de jongens van Goldband als hij tijdens een pauze een biertje drinkt op de binnenplaats van zijn eigen Pollux Studios. Zijn interesse voor de Haagse band is dan al gewekt bij het horen van het nummer 'Witte Was'. Hoewel het al best laat is, gokt hij het erop: 'Hé, ik had een liedje gehoord, zullen we vanavond gaan jammen, want ik heb hier mijn studio.' Ze maken tot diep in de nacht muziek en hebben de grootste lol.

Een paar dagen later treft hij één van de andere bandleden en krijgen we een herhaling van zetten. 'Die ging weer met mij mee jammen en we deden precies hetzelfde. Toen dachten we: moeten jullie niet een keer met z'n drieën komen en laten zien waar jullie mee bezig zijn. Ze hadden namelijk al best wat muziek voor de tweede EP. Toen zijn we aan de slag gegaan. Sindsdien zijn we onafscheidelijk.'

De muziek van Goldband raakte meteen een snaar bij Wieger: 'Er zat een soort lef in. Het straalde een soort zelfvertrouwen uit. Ik werk hier best wel lang als producer. Ik had heel veel artiesten die best wel onzeker waren. Die niet wisten waar ze het over moesten hebben of die het moeilijk vonden. Deze gasten hadden zoiets van: kom maar op met die microfoon, ik heb echt wat te melden. Dat was precies wat ik nodig had.'

Door zijn liefde voor de jaren 80-muziek ging het roer wel om bij Goldband. 'Ik hou heel veel van oude muziek, van new wave, postpunk, jaren 80-dingen. Ze hadden toen heel erg die trance-sound, maar ik hoorde wel in hun stemmen die Nederpop waar ik helemaal gek op ben. Toen kon ik helemaal los gaan. Al die oude synthesizers kon ik aansluiten en de eighties laten herleven. Dat was het begin van het album.'

Dat hij wat meer op de achtergrond een rol speelt, vindt Wieger niet heel erg. 'Ik heb dezelfde rol als bij Caro Emerald. Ik vind het echt leuk om op te treden, in de schijnwerpers te staan, maar ik sta er nog liever naast. Laat de artiest de artiest zijn en ik de producer of de begeleider.' Maar op het podium gaat er een knop om: 'Dan gaan we vol gas, één groot feest. Aan de andere kant ben ik degene die de rust moet bewaren, met mijn synthesizer en mijn gitaar. Die gasten zijn helemaal gek, ik moet die band een beetje bij elkaar houden.'

Dat is soms nog wel eens lastig, want dan weet hij niet waar iemand is. Zoals vorig jaar op Rock Werchter: 'Boaz is toen naar beneden gestort, die brak zijn hielbot. Helemaal wit van de pijn is hij toen door gaan zingen, liggend op de grond. Achteraf was dat niet zo handig, hij heeft er nu nog last van.'

Van de periode met Caro Emerald heeft Wieger als producer heel veel geleerd: 'Ik heb met haar twee producers heel intensief gewerkt. Hoe je een beat kan laten klinken als een echte beat, maar er zit ook een echte drummer achter. Je hoort niet of het echt elektronisch is. Maar het swingt en het werkt goed. Die werkwijze heb ik heel erg van hun overgenomen.'

Nu het festivalseizoen bijna voorbij is, duikt Wieger weer de studio in. Voor zowel Goldband als Sophie Straat is er werk aan de winkel: 'Met Goldband zitten we waarschijnlijk het komend half jaar elke dag hier in de studio. We hebben heel veel demo's liggen. We hebben allemaal verschillende schrijfkampen gedaan. Die gaan we nu uitwerken. Ergens volgend jaar moeten we daar maar iets van zien te maken.'

Ook met Sophie Straat staat er iets groots op stapel. 'Daar zijn we heel hard mee bezig. Maar daar mag ik nog niet zoveel over zeggen. Het wordt iets anders dan anders. Dat is het leuke aan Sophie. Ze is meer een kunstenaar dan een zangeres. Welke discipline ze gebruikt, is haar om het even. Als ze maar die boodschap kan uiten. Het wordt zeker iets met muziek, maar in een vorm die je zelden ziet. Dat wordt echt heel bijzonder.'

Eerder tipten Daniel Ortgiess en Timo Prins twee Haagse acts waar we rekening mee moeten houden in de toekomst: Wodan Boys en The Indien. Wieger gaat voor Sky Feliz: 'Die is echt zulke gave dingen aan het maken. Beetje hiphop, soul, R&B. Dat wordt echt wel te gek. Weer een heel ander genre.'