Davey vervoerde gestolen auto-onderdelen, maar 'wist van niks': 'Ongeloofwaardig verhaal'

De dertiger met kortgeschoren zwart haar is niet de enige die moet voorkomen voor heling van gestolen goederen. De bijrijder die bij hem in de auto zat, is ook opgeroepen, maar had besloten om niet te komen. Hij beroept zich nog steeds op zijn zwijgrecht, laat zijn advocaat weten die wel aanwezig is. Ook de advocaat van Davey is gekomen. Davey zou de persoon zijn geweest die de auto bestuurde waarin de gestolen goederen werden aangetroffen.

De zaak is eerder voorgekomen, maar werd toen op pauze gezet vanwege extra politieonderzoek. Hoewel Davey tijdens zijn verhoor zweeg, had hij tijdens de vorige politierechterzitting plots een naam genoemd van degene waarbij hij de spullen moest ophalen. De politie deed hierna nog een poging om deze man te linken aan de zaak, maar zonder succes.

Davey en de andere verdachte werden vorig jaar september staande gehouden in Poeldijk. Waarom precies blijft onbekend, maar op de achterbank en in de kofferbak troffen agenten zakken vol auto-onderdelen aan. In ieder geval drie navigatiesystemen bleken kort daarvoor als gestolen te zijn opgegeven. Daarnaast werden er ook acht koplampen en zes autoradio's gevonden.

Davey had eerder aangegeven dat hij de auto had geleend om een 'klusje' te doen voor iemand anders. 'Tijdens uw verhoor zweeg u. Daarna zei u in de rechtbank dat een vriend u vroeg om spullen te brengen naar een maat van hem. Die vriend, waar u de spullen bij moest ophalen, heeft u ook met naam genoemd, net als het adres. De politie heeft de verklaring nagelopen, maar op dat adres staat alleen een mevrouw ingeschreven en zij zei die naam totaal niet te kennen. Ze woont er al vanaf begin 2016…', begint de rechter.

'Hoe zit dat nou?', vraagt ze aan de man. 'Ik zou het niet weten. Ik kwam in die tijd regelmatig in een stamkroeg, dronk daar vaak een biertje. Een jongen die daar ook vaak was, vroeg me die dag of ik wat spullen wilde ophalen bij iemand. Hij zei dat hij had gedronken en dat zijn rijbewijs eerder al een keer was ingevorderd en of ik het daarom wilde doen. Zonder na te denken, heb ik dat gedaan', begint Davey zijn verhaal.

Hij kreeg naar eigen zeggen een adres opgegeven, waarna een man tassen met spullen in de auto laadde. 'Nadat ik ben aangehouden, heb ik zes dagen in voorlopige hechtenis gezeten. Toen ik werd vrijgelaten, ben ik gelijk naar de kroeg gegaan om verhaal te halen en heb gevraagd waar ik die jongen, die het aan mij had gevraagd, kon vinden. Ik hoorde dat hij op dat moment in hechtenis zat. Die jongen is er daarna nooit meer verschenen, ik ben nog terug geweest', zegt Davey luid.

Hij weet alleen zijn voornaam, legt hij nog uit aan de rechter. 'Maar u heeft deze jongen dan weer niet genoemd tijdens de vorige zitting. Toen had u het alleen over een zogeheten vriend waarbij u de spullen moest ophalen en zijn adres', herinnert de rechter hem. 'Ja, klopt. Ik dacht dat hij mij wel vrij zou pleiten, ik dacht dat het niet nodig was om ook over de jongen uit de stamkroeg te vertellen', zegt Davey.

De rechter kijkt hem aan. 'Ik vat het even samen… U zit in een stamkroeg. U komt iemand tegen die u helemaal niet kent.' Davey valt haar in de rede: 'Ik dronk vaak bier met hem.' 'Oké, dus u dronk weleens bier met hem', gaat de rechter verder. 'Hij vraagt u spullen te vervoeren en u doet dat gewoon?’ Davey: 'Ik weet dat hij schilder is en ik weet dat hij altijd hard werkt. Ik heb er verder niet over nagedacht.'

'Waarom ging hij dan niet mee? Ook al heeft hij gedronken, dan kan hij toch prima op de achterbank zitten?', vraagt de rechter zich verder af. 'Ja, achteraf denk je daar dan over na…', zegt Davey. 'Wat denkt u dan achteraf?' Davey: 'Ik zou heel boos worden als ik hem zie. Vroeger zou ik uit kwaadheid geweld hebben gebruikt als zoiets zou gebeuren. Maar ik ben nu 34 en heb twee kleine kindjes. Met geweld en ellende ben ik nu helemaal niet meer bezig.'

Tijdens zijn aanhouding bleek Davey ook allerlei demontagesleutels en andere gereedschappen in zijn zakken te hebben. 'Die zijn ook aan mij gegeven toen de spullen in de auto werden geladen, die moest ik ook afgeven', zegt hij als de rechter daarnaar vraagt. 'Gaan er dan echt geen alarmbellen rinkelen?', gaat ze verder. Bij Davey toen nog steeds niet, zegt hij. 'Eerlijk, ik wist niet eens wat het was.'

Degene waarvan hij de auto had geleend, is ook ondervraagd en beschreef wat er in de auto lag voordat hij hem aan Davey had overhandigd. Dat waren in ieder geval geen tassen met auto-onderdelen, benoemt de rechter. 'Daarnaast zei u tijdens uw aanhouding dat u liever niet had dat de politie in de auto zou kijken. U zei: nee, dat mag niet, want dat zijn mijn privéspullen, het is niet mijn auto', zegt de officier van justitie. 'Ik heb niet gezegd dat het mijn privéspullen waren', antwoordt Davey. 'Dat ik niet wil dat ze in de auto kijken, zeg ik altijd', roept hij verhit.

Hij zou daarnaast hebben gezegd dat hij naar Scheveningen op weg was, terwijl hij niet richting de badplaats reed. Vanwege het onlogische verhaal besloot de politie de inhoud van de Albert Heijn-tassen te onderzoeken. Eerder is Davey al een aantal keer veroordeeld in zaken die te linken zijn aan auto's, zoals auto-inbraak, diefstal, heling van brandstof en iets met kentekenplaten. Hij heeft nog een voorwaardelijke gevangenisstraf van dertig dagen boven zijn hoofd hangen door een eerdere veroordeling.

De officier van justitie wil dat hij die dertig dagen nog uit gaat zitten plus nog eens drie maanden gevangenisstraf voor deze zaak. Ook vindt ze de bijrijder schuldig aan heling, ook hij moet drie maanden zitten als het aan de officier van justitie ligt. 'Ik vind beide schuldig aan heling van alle spullen, ook al zijn er alleen aangiften van de drie navigatiesystemen. Alles was gedemonteerd en zat bij elkaar in tassen. Er is geen logische verklaring voor al die spullen, meneer geeft in totaal vier verschillende verklaringen.' En Davey is geen onbeschreven blad, stelt het OM.

Ook de bijrijder had geen logische verklaring gegeven en moest zich er volgens de officier van justitie bewust van zijn dat er tassen met gestolen goederen in de auto lagen. Hij had volgens het OM zogeheten 'beschikkingsmacht' en zou daardoor ook de controle hebben over wat er met de spullen zou gebeuren.

Allebei de advocaten pleiten voor vrijspraak van hun cliënt of anders een voorwaardelijke werkstraf, zegt de advocaat van Davey nog. Nadat de rechter zich een tijd heeft teruggetrokken, zegt ze Davey wel degelijk schuldig te vinden aan heling.

Hij wordt veroordeeld tot zes weken gevangenisstraf en moet ook de dertig dagen die hij boven zijn hoofd had hangen, uitzitten. De bijrijder gaat vrijuit. De rechter is het niet eens met de officier van justitie en vindt dat hij geen controle had over de spullen en wat ermee zou gebeuren.

Over Davey zegt ze: 'Ik kan niet concluderen of de komlampen en andere spullen van diefstal afkomstig zijn, daarvan spreek ik u vrij. Maar ik veroordeel u in ieder geval voor de heling van drie navigatiesystemen. Uw verhaal is ongeloofwaardig. De vier verklaringen zijn tegenstrijdig en wisselend. Ik maak uit het dossier niet op dat er sprake is van een bewuste samenwerking met de bijrijder. U bent vaker veroordeeld, u was een gewaarschuwd mens.'

Davey schrikt van de uitspraak. 'U mag in hoger beroep', sluit de rechter af. 'Dat ga ik zeker doen', zegt hij, waarna hij de zaal geïrriteerd verlaat.