Wil werkt 25 jaar voor Koninklijk Huis: 'Op de verjaardag van koningin dronken we samen koffie'

23 september, 18:00 • 5 minuten leestijd

Wil aan het werk voor de koninklijke familie © Privéfoto

DEN HAAG - Wil Korst is 74 jaar. 25 jaar heeft zij gewerkt voor het Koninklijk Huis. Geregeld kwam ze oog in oog te staan met leden van de Koninklijke familie.

'Ik ben in 1992 begonnen en gestopt toen ik 65 jaar was en met pensioen ging. Ik heb in de keuken gewerkt, maar ook schoongemaakt. Ik liep dan rond met een emmertje en als Zijne Majesteit bijvoorbeeld ging eten, dan kon ik terecht in de privévertrekken om die schoon te maken.'

Presentator Fred Zuiderwijk knoopt in het HagaZiekenhuis gesprekken aan met allerlei mensen. Van (zorg)personeel tot bezoekers en patiënten. De vraag 'hoe gaat het?' levert gesprekken vol verdriet en ontroering op, maar ook vol humor. De nieuwe serie is vanaf 23 september hieronder en op het Youtube-kanaal van Omroep West te zien. Het HagaZiekenhuis is één van de grootste ziekenhuizen van Nederland. Vorig jaar ontving het ziekenhuis bijna 140.000 unieke patiënten en werden er meer dan 3300 kinderen geboren. Daarnaast werden er zo'n 13.500 operaties uitgevoerd.

'Ik ben begonnen in paleis Noordeinde, in de privévertrekken. Later heb ik nog op De Eikenhorst en Paleis Huis ten Bosch gewerkt.' De eerste ontmoeting met Beatrix staat haar nog helder voor de geest. 'Ik werkte pas een week of twee in paleis Noordeinde en ik had de radio lekker hard aanstaan in de Balkonkamer. Toen ging ineens de deur open en stond Beatrix daar.'

'Haar bezoek was niet aangekondigd en ze was er onverwachts. Ik liep te shaken, maar ze zei dat het niet gaf. We maakten een praatje en het was heel gezellig. Later gebeurde dat soort dingen veel vaker. Ook bij Máxima. Dan hadden we het vooral over alledaagse dingen, maar nooit over privézaken.'

'Het zijn gewone mensen', vervolgt Wil. 'Ze hebben de ene dag wel een goede dag en de andere dag wat minder. Maar over het algemeen genomen had ik geen last van ze', lacht ze. 'Ik heb leuke gesprekken met ze gehad, natuurlijk.'

Een keer per jaar vond er een officieel moment plaats en dronk Wil koffie met het personeel en de koninklijke familie. 'Dat deden we dan op de Dam in Amsterdam als de koningin jarig was. Dat was altijd leuk.' Dat het contact vooral tot enkele momenten beperkt bleef, deert haar niet. 'Verschil moet er zijn, zo simpel is het.'

Wil maakte veel van dichtbij mee. Of ze de koning weleens in zijn onderbroek heeft gezien, vraagt presentator Fred grappend? 'Nee, nee. Daar beginnen ze niet aan. Ze hebben natuurlijk ook hun privéleven. Toen Willem-Alexander nog op De Eikenhorst in Wassenaar woonde, kwam hij wel op zijn verjaardag koffiedrinken en taart eten.'

Naast de koninklijke familie streken door de jaren heen ook de nodige beroemdheden neer in de paleizen waar Wil werkte. 'We staan nog op de foto met Bill Clinton op Noordeinde, met het personeel op de trap', herinnert ze zich.

Na bijna een kwart eeuw bereikte Wil de pensioengerechtigde leeftijd en zwaaide ze af bij het paleis. 'Ik heb een fiets gehad, een diner en een koffietafel gekregen waar mijn man en dochter bij waren.' Tot 2021 genoot ze van haar pensioen. En toen veranderde alles. 'Mijn man is dat jaar overleden. We waren bijna 53 jaar samen. Binnen vier maanden was mijn man weg. Het was echt vreselijk. Hij is thuis in mijn armen gestorven.'

Er ging een lijdensweg aan het overlijden van haar man vooraf. In de loop van 2021 ontstonden er klachten bij Gerrit. Aanvankelijk dacht de behandeld arts dat er sprake was van de ziekte van Tietze. 'We gingen naar een andere dokter, onder het mom dat twee dokters meer weten dan één. We hebben een foto laten maken en de dag erna wisten we het: kanker.'

'Het zat door zijn hele lichaam: zijn lever, overal... dat kan je niet winnen. Hij heeft immuuntherapie gehad, maar de tumor in zijn rug groeide zodanig dat hij helemaal verlamd was. Hij kon zelfs niet meer eten. Als ik terugga naar de gedachte hoe hij was in de laatste maanden van zijn leven... het was mijn man niet meer', vervolgt Wil, tot tranen toe geroerd.

Zo goed en zo kwaad als het kon, ontfermde ze zich over haar man. Eén specifiek moment blijft aan Wil kleven. 'Hij sliep niet meer 's nachts, maar ik ook niet. Ik viel overdag in slaap en toen werd er gebeld. Ik hoorde het niet, want ik was zo moe. Toen was hij even boos en dat blijft me bij. Zo kende ik hem helemaal niet. Hij zei sorry en ik zei dat het niets uitmaakte, maar dan blijf je toch met een schuldgevoel zitten...'

Wil Korst (r) in gesprek met Fred Zuiderwijk (l)

Het leven oppakken in haar eentje, valt Wil zwaar. 'Nu kom je alleen thuis en sta je alleen op. Ik dacht aan het begin: ga weg met je eten, want normaal dekte je gezellig de tafel...' Haar dochter, die om de hoek woont, en haar zoon bieden Wil steun.

'Of ik mijn man mis? Hou maar op... het is echt heel moeilijk. We hadden nog zoveel plannen. Hij had drie keer een hartinfarct gehad, maar dat was hij goed te boven gekomen.' Ondanks al het verdriet gaat Wil verder. 'Ik ben onafhankelijk. Ik heb een goed pensioen en AOW en nog het pensioen van mijn man.'

Wie zich door het HagaZiekenhuis begeeft, heeft kans bij Wil in de auto te belanden. Met een gratis elektrische shuttleservice rijdt Wil nu iets meer dan een jaar mensen van A naar B in het HagaZiekenhuis. 'Ik vind het heel leuk om te doen', vertelt ze over de baan die ze drie tot vier middagen per maand uitoefent. 'Ik doe het nu een jaar en ik vind het ideaal om weer te werken.'

'De gesprekken met mensen die bij mij instappen zijn ook heel leuk.' Ondanks haar leeftijd is de pensionado blij dat ze niet thuis achter de geraniums zit. 'Ik ben een workaholic. Wat moet ik nou doen als alles schoon is thuis? Ik moet iets om handen te hebben.'