Soldaat van Oranje ook voor musicalhaters (weblog)

Begin mei attendeert een collega mij op de veelgeprezen productie. Via Facebook laat ze weten dat Soldaat van Oranje erg indrukwekkend is, vooral na de pauze. Omdat ze in haar vrije tijd ook in musicals zingt, heeft ze wel een punt van kritiek: “Verwacht geen verpletterende zang.” In mijn geval is dat misschien juist een voordeel, want ik heb een broertje dood aan het typisch musical zingen: o-ver-dre-ven articulatie, vibrato en veel herhaling van tekst en melodie.

In diezelfde week spreek ik toevallig de gelijknamige zoon van Peter Tazelaar . Zijn vader wordt door sommigen gezien als de échte Soldaat van Oranje. Op het balkon van het Scheveningse Kurhaus hebben we het over die novembernacht in 1941. Zijn vader houdt zich urenlang verstopt in het stervenskoude zeewater, voordat hij voet aan wal kan zetten. Hij vertelt ook over de geheime missie van zijn vader, die op niets uitlopen. Hoewel het een nazaat is, ben ik toch onder de indruk. Voordat we afscheid nemen, vraag ik hem naar de musical. Hij vindt het geweldig, maar vertrouwt me toe dat ze een loopje hebben genomen met de werkelijkheid.

Dat weerhoudt mij niet afgelopen donderdag naar het voormalig militair vliegveld Valkenburg af te reizen. Omdat ik in de file kom te zitten – zul je altijd zien! gelukkig ben ik vroeg van huis gegaan - rijd ik klokslag 20 uur het parkeerterrein op van deze historische plek. De oorspronkelijke vliegtuighangar is omgebouwd tot theater. In mijn haast, de voorstelling begint 20 uur, loop ik direct door naar zaal. Ik weet dat de kaartverkoop goed loopt, maar ben toch verrast als ik zie dat alle 1.103 rode theaterstoelen (minus 1) zijn bezet.

Nadeel als je te laat komt, is dat je je langs de mensen moet wurmen om je gereserveerde stoel op te zoeken. “Mag ik er even langs? Bedankt.” Het levert altijd ongemakkelijke situaties op, omdat je op andermans tenen gaat staan of per ongeluk iemand aanstoot. “Sorry!” Voordeel is dat de voorstelling niet lang op zich laat wachten. Heel even heb ik tijd om de ronde zaal in mij op te nemen. De tribune bevindt zich op een draaiplateau van 33 meter doorsnee. Door de opstelling bevindt het publiek zich bovenop het toneel.

Het licht dooft. De show kan beginnen. Op schuifpanelen worden historische oorlogsbeelden van Nederland getoond. Over de volle breedte van het podium ontrolt zich het verhaal. Door de draaiende tribune en de bewegende wanden zitten we het ene moment in een Leids studentenhuis of op het Scheveningse strand, het andere moment in de gevangenis of de Londense hotelkamer van koningin Wilhelmina. Motoren razen rondjes over het 360° grote podium. Zelfs de landingsbaan van vliegveld Valkenburg maakt deel uit van het toneel.

Soldaat van Oranje is een wervelende show met een aaneenschakeling van hoogtepunten. Alleen na de pauze zakt het even in - de balletscene met de stervende valt uit de toon en kan mij niet raken. Het verhaal is goed - meer verhaal trouwens dan de gemiddelde musical. De cast uitstekend. En de muziek rockt. Is het wel een musical? vraag ik mij af. Eerder totaaltheater. Meeste lof daarom voor de producenten. Zij hebben niet alleen de visie, maar ook de durf en de moed gehad om deze productie op de planken te brengen. Als het Nederlandse verzet dat ook had getoond, dan had de bevrijding misschien niet zo lang op zich laten wachten.