Op bezoek bij de derde van Parijs-Roubaix (weblog)

OrangePictures Maarten Tjallingii
OrangePictures Maarten Tjallingii
DEN HAAG - Bijna had er zondag een Hagenaar op het podium van de mooiste wielerklassieker van het voorjaar gestaan. Dat is op zich knap, aangezien er geen enkele Hagenaar aan de start stond. En toch scheelde het heel weinig, anderhalf jaar om precies te zijn.Door Martijn Katsman
Begin 2008 zat ik een wielergids door te bladeren. De ploegen werden één voor één voorgesteld en mijn oog viel op de pagina van Silence-Lotto. Daar was Maarten Tjallingii gaan rijden, een renner die ik sinds 2006 fanatiek volgde. In dat jaar reed hij voor Skil-Shimano en won hij op fenomenale wijze de eerste rit in de Ronde van België. Na een dag met veel wind reed hij weg uit de eerste waaier en degradeerde de voltallige Quick Step-ploeg tot een stel sukkelaars. Tjallingii won in dat jaar ook het eindklassement in de Ronde van België. Twee jaar later reed hij in Belgische dienst. Ik tikte op Google de naam Maarten Tjallingii in (ik was één l vergeten, maar Google vergaf me dat) en werd doorgelinkt naar zijn biografie. Alles zag er vrij normaal uit, geboren in 1977 in Friesland, 1.88 lang, woonplaats Den Haag. Huh? Hij woonde toch in Arnhem? Via andere websites werd duidelijk dat hij in Den Haag was gaan wonen omdat zijn vriendin daar een baan had gekregen. Welke wielrenner gaat er nu in Den Haag wonen? Veel te druk om te trainen, veel te gevaarlijk. Dat moet ik hem toch eens ga vragen, dacht ik toen. En dat is ook gebeurd, al kwam ik daar toen niet voor. Het was vlak voor de Tour de France die in 2008 maar door één man gewonnen kon worden, Cadel Evans, ploegmaat van Tjallingii bij Silence-Lotto. Daar ging ik hem over interviewen. Het was niet echt moeilijk om Tjallingii te pakken te krijgen. Hij stond namelijk gewoon in het telefoonboek, wat vrij opvallend is voor een sporter. Ik denk niet dat je het nummer van bijvoorbeeld ADO-trainer John van den Brom in het telefoonboek kan vinden. En dan is het nog iets anders als je B. de Jong heet, zo heten duizenden mensen. De naam Tjallingii komt dan toch net iets minder vaak voor. Hij had er zelf geen problemen mee om ?gewoon? in het telefoonboek te staan. ?Het is toch handig voor mensen die me willen bereiken?. Geen speld tussen te krijgen natuurlijk. Dat antwoord tekent trouwens wel het karakter van Tjallingii. Ik heb nog nooit zo?n relaxte sporter meegemaakt. Alles kon toen ik bij hem thuis kwam, hij vertelde spontaan verhalen over vroeger (zijn vriendin ook trouwens) en deed lachend uit de doeken hoe hij zich ?s ochtends per racefiets een weg baant door het Haagse verkeer. Ik was al fan van hem, maar na dat interview nog net iets meer.BalenVaak kwam mijn favoriete renner (Tjallingii moet die eretitel wel met een stuk of vier anderen delen, ik kan nu eenmaal moeilijk kiezen) niet in de positie om te winnen. Ik hoopte dat ooit zijn moment van glorie zou komen. Zondag kroop ik dus per minuut iets dichter richting het televisiescherm en de passage over het Carrefour de l?Arbre heb ik zelfs staand gezien. Even was ik aan het balen toen bleek dat Tjallingii niet ging winnen, maar de trots verdrong het baalgevoel snel. Tjallingii woonde trouwens maar een jaar in Den Haag, het bleek dat je er toch niet zo goed kon trainen. Martijn Katsman is presentator van Radio West Sport en sport- en webredacteur bij Omroep West. In zijn weblog schrijft over opvallende dingen in de sport.