De dubbel acht van Barney die de dartswereld veranderde: 'Ik zal het nooit vergeten'

In de jaren negentig werd het darts in Nederland nog vooral gezien als een spelletje. Leuk om eens te doen in de kroeg. Meer niet.

Op de Nederlandse tv was het bijna niet te zien. Alleen in 1995. Toen zond de NOS beelden van de finale van The Embassy - het WK van de bond BDO, destijds het meest aansprekende WK met de grootste namen - uit. Die finale verloor Van Barneveld van diezelfde Burnett.

In 1998 kreeg SBS de mogelijkheid om The Embassy uit te zenden. Die piepjonge zender waagde de sprong in het diepe en het bleek een gouden greep. 'SBS wilde de rechten eerst niet kopen', zegt dartsverslaggever Arjan van der Giessen die destijds voor die zender werkte.

'De rechten kostten toen maar 5.000 pond, maar SBS had zoiets van: pijltjes gooien, ik weet het niet... Ik wees de leiding erop dat in 1995 een miljoen mensen naar de finale van The Embassy hadden gekeken. Ik ben vervolgens zó bij de producent van Hart van Nederland gaan zeuren, dat die op een gegeven moment overstag ging. We gingen de halve finale en de finale live uitzenden. We trokken daarmee anderhalf miljoen kijkers, toen een record voor SBS.'

De Nederlandse tv-kijkers bleken geboeid door het spelletje, de karakters en met name de prestaties van Van Barneveld, die op weg naar de finale afrekende met Michael Marshall, Andy Fordham, Steve Beaton en Colin Monk.

'In de tweede ronde - tegen Fordham - hing Raymonds leven aan een zijden draadje. Hij kreeg matchdarts tegen, maar kuste zijn Barney-ketting en won alsnog', herinnert Van der Giessen zich. 'In de kwartfinale won hij vervolgens met 5-0 van oud-wereldkampioen Steve Beaton en toen zei hij: 'Geef me maar een heel blik Engelsen, ik vreet ze allemaal op'.'

Ook de finale van 1998 staat Van der Giessen nog altijd helder voor de geest. 'Het was nagelbijtend spannend. Het stond 5-5 in sets en Raymond had een 3-2 voorsprong in legs. En dan de uitgooi op dubbel acht, die hij raakte met zijn tweede pijl... Wereldkampioen! Ik zal het nooit vergeten.'

Nog nooit eerder had een Nederlander zoiets voor elkaar gekregen in het darts, waarin Britten toen nadrukkelijk de boventoon voerden. 'Raymond was zo dolgelukkig na die finale', herinnert Van der Giessen - die 'Barney' meteen na afloop interviewde - zich. 'Hij had revanche genomen voor zijn verloren finale van 1995 en het besef drong door dat hij zijn droom om dartsprofessional te worden in vervulling kon laten gaan. Dat hij kon stoppen als postbode. Bij de Britten heerste vooral een gevoel van ongeloof dat een niet-Brit gewonnen had.' Raymonds vrouw Silvia was na de laatste pijl in tranen. Overmand door emoties. 'Het was overweldigend. Raymond had er zo hard voor gewerkt en er zoveel voor gelaten om Nederlands als dartsland op de kaart te zetten... En de wedstrijd was zó spannend!'

In 1999 won 'Barney' The Embassy opnieuw, na een kraker tegen Ronnie Baxter, en was zijn naam definitief gevestigd. Het gevolg? De Haagse ex-postbode groeide uit tot een nationale held. Nederlanders kochten massaal een dartsbord en pijltjes en gingen het spelletje ook beoefenen.

In de jaren daarna kwamen steeds meer Nederlandse namen op en ook zij groeiden uit tot bekende Nederlanders. Co Stompé, Vincent van der Voort en wat jaren later Jelle Klaasen en Michael van Gerwen. Na vier titels bij de BDO - zijn derde won hij in 2003, de vierde in 2005 - stapte Van Barneveld over naar de concurrerende bond PDC. In zijn eerste jaar bij die bond werd hij ook wereldkampioen, door de legendarische Phil Taylor in een thriller opzij te zetten. 'De euforie na het voor het eerst winnen van The Embassy is vergelijkbaar met de geboorte van je eerste kind', vertelt Raymonds vrouw Silvia. 'Maar je houdt van al je kinderen evenveel. Zo is het ook met alle titels die Raymond heeft veroverd. Maar deze titel en die finale van 2007 tegen Phil waren het mooist.'

'Het jaar 1998 was het begin van een ongelofelijke reis', laat Van Barneveld terugblikkend op deze voor hem zo bijzondere dag weten. 'Ik wil iedereen bedanken voor alle support en ik hoop dat jullie ook de komende vijf jaar deel blijven uitmaken van de 'Barney Army'.