Nick Kuipers in voetbalgek Indonesië: 'In een tank naar de aartsrivaal'

DEN HAAG - Na achttien competitiewedstrijden trok voetballer Nick Kuipers afgelopen zomer de deur achter zich dicht in Den Haag. Een basisplaats veroveren is hem in twee seizoenen nooit echt gelukt. Toen begin juli zijn zaakwaarnemer belde of hij iets voelde voor een avontuur in Indonesië, hakte hij na overleg met het thuisfront de knoop door en stapte in het vliegtuig.
Inmiddels heeft Kuipers vier wedstrijden gespeeld voor de Indonesische topclub Persib Bandung en geniet hij met volle teugen. Een telefonisch interview met verdediger Kuipers, die 11.500 kilometer verderop in zijn appartement zit.

Hee Nick, laten we maar direct met de deur in huis vallen. Sinds bekend is dat je bij ADO vertrok is je Instagram-account met ruim 100.000 volgers in een maand gegroeid. Wat is er allemaal gebeurd?

'Haha, dat vroeg ik mij ook af. Het geeft direct aan hoe het voetbal hier leeft. Daar hebben wij in Nederland echt geen weet van. Ik zit nu bijna op 200.000 volgers. Het is gekkenwerk. Ik zal je een mooi verhaal vertellen, dan snap je misschien hoe voetbalgek Indonesië is. Ik stapte op 7 augustus in het vliegtuig naar Indonesië. Omdat de transfermarkt nog gesloten was, vloog ik naar Kuala Lumpur om daar voor mezelf te trainen en te wennen aan het klimaat. Wanneer de transfermarkt open zou gaan, zou bekend worden dat ik bij Persib Bandung zou gaan tekenen.'
'Op een ochtend kwam ik terug van een individuele training en toen had ik er opeens 30.000 volgers bij. Er was ergens op een site uitgelekt dat ik bij Persib zou gaan tekenen en iemand had mijn hoofd op een shirt gephotoshopt. Dat was echt bizar en de eerste weken waren ook heel extreem, toen dacht ik wel; als dit altijd zo is, wat dan... Een popsterrenleven wil ik niet zeggen, maar mensen herkennen je wel. Ik kan wel gewoon de straat op. Ik ben niet zoals Messi of Ronaldo, haha, die kunnen nergens komen.'

Je speelt voor Persib Bandung, een club op club op West-Java. Hoe is het tot nu toe?

'Het is echt een beleving, één groot avontuur. Alles is anders dan in Nederland. Het voetbal, het leven, de cultuur, je stapt gewoon letterlijk en figuurlijk een andere wereld in. Het voetbal leeft hier veel meer dan in Nederland. Dat is voor mij het grootste verschil. Het niveau is lager, maar de beleving veel groter.'
'Toen ik hier in Bandung aan kwam, was het een gekkenhuis. De mensen kenden mij al voordat ik ook maar een minuut in het shirt had gespeeld. Ook bij de wedstrijden is het altijd een chaos. Persib Bandung is een grote club in Indonesië en heeft overal supporters.'
'Als wij bij een uitwedstrijd aankomen bij het stadion, staat het zwart van de mensen. Kort daarvoor ontvangen honderden mensen ons op het vliegveld. Overal waar wij komen, zit het stadion voor de helft vol met onze supporters. Het is echt fantastisch. Mensen leven voor het voetbal. Iedereen kent je. Ook als ik uiteten ga. Iedereen wil op de foto. Mensen lopen hier de hele dag in het voetbalshirt rond. Voetbal is the way of life.'
Veel persaandacht bij presentatie Nick Kuipers.
Veel persaandacht bij presentatie Nick Kuipers. © Nick Kuipers

Hoe leef je daar? Zit je nog in een hotel of heb je inmiddels een eigen huis?

'Ik woon op dit moment nog in een appartement. Mijn vriendin is net twee weken over en we hebben wat huizen bezocht. We hebben er één op het oog. Een huis met een zwembad en een grote tuin. Gewoon normaal formaat hoor, haha, maar wel mooi. Het moet wel een plekje waar wij ons – in alle hectiek – even kunnen terug trekken. Waar je even jezelf kan zijn.'

Bandung ligt 150 kilometer bij Jakarta vandaan, in het midden van het eiland West-Java. Hoe is de omgeving daar?

'Ik heb nog niet veel gezien van het land. Trainen, rusten, eten, slapen. Dat is vooralsnog mijn ritme. In oktober gaan we even naar Bali, dan zijn we vier dagen vrij. Hier in de buurt liggen vulkanen en thee- en koffievelden. Die wil ik graag zien. De focus ligt nu eerst op voetbal, eerst even vlammen.'

Hoe verloopt het sportief?

'De eerste wedstrijd wonnen we gelijk, in het tweede duel scoorde ik de gelijkmaker. Afgelopen weekend wonnen we en tussendoor speelden we nog een keer gelijk. Sinds mijn komst hebben we nog niet verloren. Voor mijn komst liep het niet heel goed. We staan nu tiende met 21 punten achter koploper Bali United.'
'In de laatste transferperiode heeft de club zich aardig versterkt met wat buitenlandse jongens. In deze competitie mag je vier buitenlanders opstellen, dat zijn doorgaans de betere spelers. Buitenlandse jongens halen ze niet voor de bank, dus je speelt eigenlijk altijd.'

En hoe is het niveau?

'Je kan dat het beste vergelijken met de top van de eerste divisie en de onderkant van de eredivisie. Mijn club is een topclub, maar draait dit seizoen niet zo goed. Twee jaar geleden zijn ze kampioen geworden, nu draaien ze mee in de middenmoot. Het seizoen loopt van maart tot en met december. Ik heb voor anderhalf jaar getekend. Dit seizoen even wennen en vanaf maart knallen, in de hoop kampioen worden.'
'Doordat het niveau wat lager is kan je wat meer doen. In Nederland was ik één van de, hier kan ik dé speler worden.'

Bij ADO Den Haag moest je genoegen nemen met een rol achter Tom Beugelsdijk. In Nederland wilde FC Emmen je weer graag overnemen, maar toch viel je keuze op dit avontuur. Waarom? Was het een droom om in Indonesië te spelen?

'Ik kon inderdaad ook naar FC Emmen, op huurbasis, dan moest ik daarna weer terug naar ADO Den Haag en begon het liedje weer opnieuw. Daar had ik geen zin meer in. De Indonesische voetbalcompetitie kende ik niet. Ik ben afgegaan op verhalen van Nederlanders hier. Daarom wilde ik ook niet langer dan anderhalf jaar tekenen. Ik wil eerst kijken of het mijn ding is. Tot dusver heb ik nog geen moment spijt gehad. Voordat ik naar Indonesië vertrok heb ik contact gehad met Jan Lammers, Melvin Platje, Robert Alberts, Kevin Kippersluis en Marc Klok. Zij zitten allemaal hier. Dan krijg je wel een goed beeld.'
'Er is hier in Indonesië veel te halen voor mij. Ik ben veel groter dan de rest, ik ben sterk, redelijk snel, heb een aardige opleiding in Nederland gehad, dus tactisch sterker. Daarom hoop ik hier het verschil te kunnen maken.'

Hoe is de interesse van Persib Bandung tot stand gekomen?

'We waren op trainingskamp in Zeeland. Mijn zaakwaarnemer belde en vroeg wat ik van voetballen in Azië vond. Ik vond mezelf nog te jong, maar dan ga je er over nadenken en het thuis bespreken. Financieel is het super interessant en thuis was mijn vriendin ook enthousiast. Na veel nachten wakker liggen, discussiëren, belletjes, informatie inwinnen heb ik deze keuze gemaakt.'

Je zegt dat je het avontuur samen met je vriendin bent aan gegaan. Hoe is dat voor haar?

'Zij heeft alles opgegeven om dit avontuur aan te gaan. Haar huis, een goede baan. We hopen dat ze hier dingen kan gaan doen die ze leuk vindt. Vrijwilligerswerk of een leuke parttime baan. Voor nu heeft ze gewoon vakantie.'

Hoe zijn de verdiensten daar?

'Ze betalen goed. Het is netto en het leven is goedkoop. Ik heb een auto en een huis van de club. Het is allemaal voordeliger dan in Nederland.'

Dus dit ga je wel een paar jaar volhouden?

'Haha, wie weet. Misschien verkassen binnen Azië. Thailand is iets beter qua niveau, alleen de supporters en de beleving in Indonesië ga je nergens vinden. Als wij 's nachts om vier uur thuiskomen, dan rijden de scooters met vlaggen langs onze bus. China is het ultieme. Japan en Zuid-Korea zou ook kunnen. Misschien heb ik het na anderhalf jaar zo naar mijn zin dat ik bijteken. Het is gewoon een avontuur, dus ik zie wel wat er op mijn pad komt.'

Hoe kijk je terug op je tijd bij ADO Den Haag?

'Ik heb echt een toptijd gehad. Ook naast het voetbal. Ik vind het jammer dat ik niet echt een kans heb gekregen, dat vind ik zelf. Dat is en blijft de keuze van de trainer. Ik heb er naar mijn weten altijd alles aan gedaan om speelminuten af te dwingen. Ik heb veel geleerd, nieuwe mensen leren kennen. Op een goed moment was het op. Dan moet je verder kijken, want ik liep iedere keer tegen die muur aan. Ik denk dat dit de beste optie is.'

Nog even terug naar je avontuur. Wat is het bizarste wat je tot nu toe hebt meegemaakt?

'Haha, ik maak elke dag bizarre dingen mee. Dat kan ik haast niet vertellen, daar moet je gewoon bij zijn. Net nog. Mensen gooien echt alles achter op hun scooter. Net zag ik een man rijden met weet ik veel hoeveel zakken ijsklonten op zijn scooter. Echt niet normaal veel. In Nederland zouden wij dat denk ik anders doen.'
'Maar het meest bizarre was tijdens een uitwedstrijd in Jakarta. Vanwege rellen buiten het stadion moesten wij anderhalf uur wachten voor we weg mochten. Toen we uiteindelijk weg konden en op de snelweg reden, gooiden iemand vanuit de bosjes een steen door het raam. Twee teamgenoten raakte gewond. Dat was mijn eerste uitwedstrijd. Dat was wel even heftig.'
'Ik heb ook verhalen over de uitwedstrijd tegen Persija Jakarta gehoord. Dat is de aartsrivaal van onze club. Als je die wedstrijd speelt, dan ga je met een tank naar het stadion. In Nederland hebben ze gepantserde bussen, maar dat kennen ze hier niet. Die wedstrijd is gelukkig al gespeeld, haha. In dat stadion kunnen tachtigduizend mensen en dat zit dan helemaal vol.'
'Ons stadion heeft een capaciteit van veertigduizend man. Bij mijn debuut was het helemaal uitverkocht. Niemand is dan stil. Iedereen zingt. Met ADO heb ik ook in de Kuip en Arena gespeeld, maar dit is niet te vergelijken. In de eerste weken dat ik hier was heb ik iedere dag filmpjes naar Nederland gestuurd, naar vrienden en familie. Ik was keer op keer weer verbaasd wat ik zag en meemaakte.'
'Ik kwam laatst iemand in de supermarkt tegen met een voetbalshirt met Kuipers achterop. In Den Haag werd ik in de supermarkt niet eens herkend. Dat mensen met een voetbalshirt met mijn naam erop door een supermarkt gaan lopen...'
'Wat ook bizar was, was mijn spelerspresentatie, samen met Kevin van Kippersluis. Wij dachten serieus dat we bij Barcelona gepresenteerd werden. Ik denk dat er honderd mensen met camera's en fototoestellen klaar stonden. Bizar!'

Wanneer is je avontuur geslaagd?

'Daar heb ik nog niet overgedacht. Als ik denk een goede tijd heb gehad, misschien kampioen worden, vijf of zes jaar lang hier spelen en resultaat halen. Het is leuk dat je nu kan denken en praten over kampioen worden of de beker winnen. Dat heb ik in Nederland nooit gehad. Misschien nog een stap maken in Azië. Ik voel me hier met al die aandacht ook echt voetballer, daar zijn wij Nederland te nuchter voor.'