Hoe een Katwijker cultheld werd bij ADO: 'Alle ballen op Japie!'

'Geen club brengt zo onwaarschijnlijk veel stripfiguren voort als ADO Den Haag', schreef AD-columnist Sjoerd Mossou afgelopen april. Vervolgens somt hij tientallen supporters, bestuurders en voetballers op die met het groengeel verbonden zijn. 'Michel Adam, de vuurwerkdealer, officieus cultuurbewaker van de klassiek Haagse mat. Tommie ‘Rustâââgh’ Beugelsdijk en Lex Immers en op Midden-Noord is de stripfigurendichtheid zo groot dat elke voetbaltribune in Nederland er strontjaloers op zou moeten zijn. Je hebt er niet alleen Marokkaanse Koos, maar ook Rasta Rico, Haagse Sjonnie en Haagse Hannes.'

Maar in de lijst vol immaterieel cultureel Haags erfgoed van Mossou wordt er een man gemist: Jaap van Duijn. Slechts tien minuten had de krullenbol nodig om het Haagse publiek voor eeuwig voor zich te winnen. 'Ik kwam erin en bij mijn eerste balcontact ging gelijk mijn naam het stadion rond', zei de Katwijker na afloop. 'En dat tijdens mijn debuut.'

Dat debuut was zoals gezegd in een Europa League-wedstrijd tegen het Litouwse FK Tauras. Voor ADO was dat duel een beloning na een succesvol seizoen daarvoor. Onder trainer John van den Brom werd de club zevende in de eredivisie en via de play-offs werd Europees voetbal afgedwongen. Buitenspeler Van Duijn speelde toen nog bij Quick Boys, maar ook hij kende een succesvol seizoen. Meerdere profclubs wilden hem hebben en uiteindelijk koos hij voor het dichtbijgelegen ADO. Als amateur ging hij het nieuwe seizoen in.

'Dan kom je van de amateurs uit de hoofdklasse, je tekent bij ADO en dan maak je je debuut in Europa', zei een lichtelijk verbaasde Van Duijn een kwartier na het laatste fluitsignaal. 'Iets wat ik niet had verwacht. Mooier kan het eigenlijk niet. We zijn pas drie en halve week bezig en dan mag ik in zo'n heksenketel mijn debuut maken.'

Dat het Haagse publiek uit zijn bol ging, had meerdere oorzaken. Voor het eerst sinds 24 jaar werd er weer eens een Europese thuiswedstrijd in de residentie gespeeld. Een week daarvoor had ADO aan de hand van Lex Immers al met 3-2 gewonnen in Litouwen. In Den Haag was de klus vervolgens snel geklaard. Jens Toornstra en Tjaronn Chery zette ADO op 2-0. Tijd voor trainer Maurice Steijn om jonkie Van Duijn in te brengen.

Terwijl die zomeravond de lucht langzaam donkerder wordt, toont de vierde man het bordje met nummer 14. Het teken voor Chery dat hij het veld mag verlaten. Er staan 85 minuten en 41 seconden op de klok als nummer 25 het veld inloopt. In de iets meer dan vier minuten plus blessuretijd die volgen, wordt het ADO-publiek collectief gek.

'Ik zou niet weten hoe het komt dat het publiek zo'n fan van mij is', zegt een nog steeds verbouwereerde Van Duijn na afloop. Hij kijkt als een kleuter die voor het eerst vuurwerk heeft gezien. Verbazing en geluk vechten om voorrang in zijn expressies. 'Misschien komt het door mijn haar', probeert de krullenbol een reden te bedenken. 'Ze zeggen dat ik op Puyol (Spaanse verdediger red.) lijk.'

Misschien zijn het wel die krullen. De mensen in het stadion zingen bij het debuut onder andere 'We willen haar zoals Japie.' Sowieso zouden DI-RECT of de Golden Earring jaloers zijn op het tempo waarmee het Haagse publiek steeds weer een nieuwe hit bedenkt. Onder andere 'Japie in Oranje', 'Alle ballen op Japie' en 'Ayayayaya Japie, Japie Jeej' klinken die 21ste juli door het stadion.

Het stadion borrelt als lava in een vulkaan en als ADO een vrije trap krijgt, volgt de eruptie. Van Duijn toegeschreeuwd door het publiek en sowieso blakend van het zelfvertrouwen, gaat achter de bal staan. Terwijl de jonge aanvaller aan zijn aanloop begint, gaat het publiek steeds harder schreeuwen. Om te eindigen met een 'oehhh' als de bal net naast de paal valt.

In de week na zijn debuut werden er shirts met een afbeelding van zijn hoofd erop verkocht en waren er heuse Japie-pruiken in omloop. Een opmaak naar meer leek in de maak. Het werd echter een deceptie. Nog een paar minuten als invaller tegen FC Groningen en dat was de ADO-carrière van Van Duijn. In maart 2012 was het definitief voorbij. Van Duijn speelde vooral bij de amateurtak van de Haagse club en de technische zag het niet in de Katwijker zitten. Reden voor 'Japie' om weg te gaan.

Spakenburg werd zijn nieuwe huis, om vervolgens via Quick Boys, Noordwijk en uiteindelijk bij FC Rijnvogels te eindigen. Negen jaar hield Van Duijn het uiteindelijk vol in de top van het amateurvoetbal. Tot vorige week, toen stopte de Katwijker definitief. Bijna tien jaar nadat een vol ADO-stadion riep: 'Alle ballen op Japie', zette hij tijdens een oefenwedstrijd tussen Excelsior Maassluis en FC Rijnvogels zijn laatste stappen op het veld.