Opnieuw zilver voor Arno Kamminga op Olympische Spelen: 'Extreem blij'

De houder van het Nederlands record (2.06,85) zwom op de 200 meter naar de tweede tijd: 2.07,01. Het olympisch goud ging naar de Australiër Izaac Stubblety-Cook (2.06,38). De Fin Matti Mattsson pakte brons in 2.07,13.

'Ik denk dat ik ze allemaal kan hebben', kondigde Kamminga een etmaal eerder na de halve finale nog vol bravoure aan tegenover de NOS. 'Ze hebben geen snelheid, ik wel. De kunst is om door die pijn heen te bijten op het einde.'

Kamminga is na Wieger Mensonides de tweede Nederlandse zwemmer met een olympische medaille op de '200 school'. Hagenaar Mensonides pakte in 1960 brons op de Spelen van Rome. Kamminga bezorgde TeamNL de dertiende olympische plak in Tokio. Nederland staat nu op twee keer goud, zevenmaal zilver en vier keer brons.

Bij zijn olympisch debuut veroverde de Katwijker gelijk eremetaal. Hij greep zondagnacht het zilver op de 100 meter schoolslag. In de finale moest Kamminga het alleen afleggen tegen Adam Peaty, de Brit die zijn olympische titel prolongeerde, maar de 200 meter schoolslag oversloeg.

Hij wist dat er maar één manier was om olympisch kampioen te kunnen worden op de 200 meter schoolslag. 'Om op de Spelen te winnen, moet je durven en nergens inhouden. En dus ben ik voluit gegaan. Het was nu nog net iets te ver, maar dat komt nog wel', zei Kamminga, die dolblij was met zijn tweede zilveren medaille.

De 25-jarige Katwijker ging enorm hard van start en lag na 150 meter nog steeds ruim een seconde onder het schema van het wereldrecord. Op de laatste baan verloor hij wat snelheid. 'Het eerste wat ik dacht toen ik naar het scorebord keek, was: weer zilver! Ik keek niet eens naar de tijd, het eindresultaat is het enige waar het hier om draait. Ik ben extreem blij met zilver', aldus de schoolslagspecialist, die eerder zilver pakte op de 100 meter.

Als vice-olympisch kampioen mocht Kamminga op het podium voor de tweede keer deze Spelen een zilveren medaille bij zichzelf om de nek hangen. De bijbehorende bos bloemen kreeg hij van Erik van Heijningen, erevoorzitter van zwembond KNZB en bestuurslid van de mondiale federatie FINA. 'Mafkees', zei coach Mark Faber tegen Kamminga, toen ze elkaar in de catacomben van het Tokyo Aquatics Centre in de armen vielen.

'Waarom Mark dat zei? Omdat ik zo hard af ging', verklaarde de Katwijker grijnzend. 'Ik wist dat het in deze finale zo dicht bij elkaar zou zitten, het verschil tussen goud en de achtste plaats is heel klein. Eén of twee foutjes en je ligt er uit. Ik wist dat ik mijn eigen raceplan moest volgen, gebruik maken van mijn makkelijke snelheid en het goede zwemmen dat ik kan. Dat is mijn kracht.'

Hij vervolgde: 'De pijn werd tijdens de race extreem, maar die voel ik nu niet meer. Mijn longen begonnen te branden, het voelde alsof er allemaal messen in mijn spieren werden gestoken, alsof ze in de fik stonden. Pijn is één ding, maar het is dan de kunst om toch met je techniek bezig te zijn, om goed te blijven zwemmen. Dat is het allermoeilijkste. Alsof iemand je onwijs staat af te leiden en je dan toch super geconcentreerd moet blijven. Ik heb het geweldig gedaan, want ik ga met twee zilveren plakken naar huis.'

Met zilver op zowel de 100 als 200 meter schoolslag heeft Kamminga een bijzondere prestatie neergezet. Het kwam in de geschiedenis zelden voor dat een zwemmer op beide afstanden het olympisch podium haalde. 'De laatste die twee medailles pakte op de 100 en 200 meter was Kitajima. Nou, dat was er wel eentje', aldus Kamminga.

De Japanner Kosuke Kitajima won op de Spelen van Athene 2004 en Peking 2008 zowel de 100 als 200 school. 'Ik heb mijn plafond nog lang niet bereikt, dit is pas het begin', zei Kamminga strijdlustig. 'Dit zijn mijn eerste Spelen en ik ga met twee zilveren medailles naar huis.'

Volgens databureau Gracenote haalde Kamminga de driehonderdste olympische medaille voor Nederland op de Zomerspelen binnen, waarvan de honderdste zilveren. Nederland pakte 88 keer goud en 112 keer brons.