Hijs Hokij wint drie prijzen in één jaar: 'Haagse mentaliteit ons DNA én onze charme'

Zondag bleken de UNIS Flyers uit Heerenveen met 3-2 te sterk, waardoor de vierde prijs van het jaar aan de neus van Hijs voorbijging. 'Ik denk dat wij dit jaar het maximale eruit hebben gehaald', begint Eimers. 'Het was een heel zwaar, maar een heel mooi seizoen. We hebben gewoon zoveel tegenslag gehad... We misten gemiddeld vier tot vijf spelers en zijn in geen één wedstrijd compleet geweest', zucht de trainer.

Eimers krijgt bijval van Van Hulten. 'We hebben de laatste duels vrijwel constant met vier verdedigers gespeeld en dat is eigenlijk niet te doen', zegt de Brabander. 'Je staat dan meer dan een halve wedstrijd op het ijs en je hebt zo erg weinig rust. Het is echt een aanslag op je lichaam.'

De coach kan dan ook leven met de uitschakeling. 'Er zijn niet eens gemengde gevoelens. We hebben ons het hele jaar aan alle tegenslagen zien te ontworstelen. Het lukte niet meer tegen Heerenveen. We moeten het snel een plekje geven en gewoon weer doorgaan. We hebben vrede met hoe het gelopen is.'

Eerder dit seizoen werden de Friezen nog drie keer (!) geklopt in een finale: de Ron Berteling Schaal (de supercup), de Beker én het Nederlands kampioenschap werden allemaal veroverd door Hijs ten koste van de concurrent. Welke competitie het belangrijkst is? 'Dat is maar net met wie je spreekt', vervolgt de vijftigjarige Eimers. 'De Nederlandse beker heeft de meeste traditie. Dat is voor heel veel mensen dé wedstrijd van het jaar.'

Het winnen van de Belgisch-Nederlandse competitie zou voor Eimers de kers op de taart zijn geweest. 'Je begint in september en dat wil je eind maart goed afsluiten met het winnen van de laatste wedstrijd. Dat zou voor mij de mooiste beloning zijn geweest, maar dat is een persoonlijke mening. Ik weet van heel veel jongens en fans dat ze er anders naar kijken.'

Van Hulten, dit seizoen zelf ook twee keer geveld door een blessure, zag de ene na de andere speler om zich heen uitvallen. 'Op veel blessures hadden we geen invloed. We hadden te maken met van alles: een burn-out, een blessure door een bodycheck en hersenschuddingen...', zucht de verdediger. 'Ik denk niet dat je er iets aan kan veranderen. Richting de play-offs heeft de medische staf hun uiterste best gedaan om ons op te lappen, maar met zoveel geblesseerde spelers is het gewoon lastig.'

Veel blessures of niet, Hijs veroverde 'gewoon' drie prijzen. Hoe kan dat? 'Ten eerste is het kwaliteit', is Eimers duidelijk. 'Tegen Heerenveen misten we Bartek Bison, Jurryt Smid, Alan van Bentem en Bjorn Borgman. Als we met hen erbij waren uitgeschakeld, dan had ik daar zeker iets van gevonden. Met hen erbij zijn wij gewoon het allerbeste team. Er bleef natuurlijk wel kwaliteit over, maar de kwantiteit nam af.'

Het momentum dat gedurende het seizoen ontstond wordt als tweede verklaring voor het succes opgevoerd. 'Door alle wedstrijden die we wonnen, ontstond er een soort geloof. We toonden constant karakter, liepen op onze tenen, maar flikten het elke keer weer op de momenten dat het moest. We begonnen met drie nederlagen aan het seizoen en stonden onderaan, hè', resumeert de succestrainer.

Dat Eimers' ploeg de rug wist te rechtten, schrijft hij vooral toe aan de 'Haagse mentaliteit' in zijn spelersgroep. 'Het is een soort over-mijn-lijk-mentaliteit: dingen gewoon niet willen accepteren', geeft de ijshockeycoach een derde verklaring. 'We zijn nooit compleet geweest. Aan blessures doe je niet zoveel, maar we hebben ook schorsingen gehad. Daarmee doelt hij onder meer op Joey Oosterveld en Ernesto Klem die gedurende het seizoen geschorst werden, nadat zij op de ijsbaan op de vuist gingen met een tegenstander.

'Het is een beetje een arbeidersgroep. Als het harde werken een keer niet beloond wordt, wordt bij ons de frustratie zichtbaar. Dat moet je ook niet willen veranderen, maar ik denk wel dat we slimmer kunnen zijn. Het is ons DNA, maar ook onze charme. Daar moet je ook niet over zeuren. Dat is wat het is. We balanceren op een dun lijntje en gaan er weleens over heen.'

Toch is het niet alleen maar Hosanna bij de club. Volgens Eimers is een professionaliseringsslag nodig om de volgende stap te zetten met de Haagse Sportploeg van het Jaar. 'Het zit deels in ons beschikbare budget. We moeten in de secundaire voorwaarden van onze spelers veel meer betekenen en waardering voor hen tonen. Om ook jongens van buiten Den Haag voor de club te behouden. Dat ligt bij de voorzitter en de financiële man. Uiteindelijk zullen zij de tools moeten geven waarmee ik als coach verder kan.''

'Dat zit niet zozeer in het financiële, want wij kunnen niet met clubs als Heerenveen mee. Maar ik vind wel dat je in de randzaken een aantal dingen echt veel beter moet gaan organiseren.' Vervolgens doelt Eimers op de invulling van zijn eigen staf. 'Wij zijn de eerste zes weken tot twee maanden compleet zonder medische staf geweest...'

Het ontbreken van medisch specialisten noemt Eimers 'onmogelijk' in een sport zoals het ijshockey. 'Dat betekent dat jongens al vroeg in het seizoen pijntjes gaan krijgen. Als je dat niet goed begeleidt, krijg je situaties waarin spelers "op" zijn. Dat is één voorbeeld. Spelers hebben nu geen zomerprogramma en er is geen goed werkend video-analysesysteem, wat bij moderne topsport hoort. We hebben dit jaar wel video gedaan, maar te weinig. Nu schrijf ik nog handmatig de tijden bij momenten die ik zie op Youtube. Ik snap dat het geld niet tegen de plinten opklotst, maar dat bepaalt wel deels de ambities.'

Tussen maart en september wordt er niet geijshockeyd, dus hoe blijft Van Hulten in vorm? 'Ik ga meestal crosfitten, zodat ik buiten het ijs ook fit blijf. Maar ik ga ook zeker genieten van de zomer. Mijn lichaam moet echt tot fysiek tot rust komen. Voor mij is het sowieso nog even de vraag of ik volgend jaar verderga', vervolgt Van Hulten, die pas sinds september voor Hijs Hokij speelt. 'Dat heeft er meer mee te maken dat ik een pokébowl-restaurant ben begonnen in Tilburg. De combinatie met reizen maakt het lastig.'