Pien en Jip Dicke: zussen én doelpuntenmachines in de hoofdklasse en in (Jong) Oranje

De hoofdklasse is elf wedstrijden onderweg en daarmee precies op de helft. Een blik op de topscorerslijst leert dat zowel Jip als Pien in de bovenste regionen meedraaien en op acht doelpunten staan. Daarmee heeft Jip qua doelpuntenproductie haar beste seizoen 2020/2021 al geëvenaard.

'Dat Jip nu al op het niveau staat uit haar beste seizoen, bewijst dat ze goed in vorm is', zegt Pien, die verwacht boven haar zusje op de topscorerslijstje te eindigen. 'Bij ons (SCHC, red.) is de bal meer voorin en krijgen we meer kansen. Ik denk dus dat ik wel meer goals ga maken, maar dat doet niets af aan het feit dat ze heel goed bezig is.'

Inmiddels zijn Pien en Jip al jaren vertrouwde gezichten op het hoogste niveau van Nederland. Ze zetten hun eerste stapjes op de hockeyvelden bij het Haagse Klein Zwitserland en stapten al snel over naar stadsgenoot HDM. 'We hebben ook nog twee broers. De jongens gingen voetballen en wij, de meisjes op hockey', vertelt Jip.

Pien, die na haar doorbraak bij HDM in 2019 overstapte naar SCHC uit Bilthoven, had al snel door dat haar jongere zusje het ver zou gaan schoppen. 'Ze is een technisch begaafde speelster die iets unieks heeft. Ze heeft qua speelstijl iets van een mannelijke hockeyer, hoe makkelijk haar balbehandeling is en ze kan op een bijna bijzondere manier goals maken.'

Jip: 'Ik heb veel van Pien opgestoken, maar we zijn wel heel andere spelers. Zij is een harde werker en ik heb altijd bewondering gehad hoe makkelijk Pien scoort. Haar timing is heel goed en ze is heel snel: een echte cirkelspits. ik ben meer een wat slimmere speler. Ik ren wanneer het moet en heb een neusje voor de goal.'

'In de afgelopen jaren speelden we standaard twee keer tegen elkaar in de hoofdklasse', vervolgt Jip. 'Dat is voor alles en iedereen heel leuk. Dan is er ook echt extra veel publiek, ook omdat Pien tegen haar oude club speelt.'

Samenspelen deden de zussen nog nooit, maar met Pien in Oranje (31 interland en 14 doelpunten) en Jip die zich laat zien met haar goals in hoofdklasse en bij Jong Oranje, is het bruggetje naar het Nederlands elftal snel gemaakt. Jip: 'Het zou echt supervet zijn, maar als het niet lukt vergaat de wereld niet. Er zijn genoeg andere dingen.'

Pien: 'Ik denk vooral dat het voor Jip belangrijk is dat ze het heel graag wilt. Als ze dat wil, denk ik dat ze het zeker kan halen. Ik heb altijd maar één droom gehad en dat was het Nederlands elftal halen. Daar week alles voor. Jip had dat iets minder. Het leek haar geweldig, maar misschien wilde ze er niet alles voordoen. Het lijkt me dan ook heel leuk om met haar samen te spelen, maar ik vind het belangrijker dat het voor haarzelf iets is wat ze heel leuk vindt. Dan is het ook mijn droom.'

Vooralsnog blijft het dan ook bij tegen elkaar spelen, in plaats van met elkaar. Twee weken geleden namen de zussen het tegen elkaar op bij HDM-SCHC (2-3). Prompt vonden zowel Jip als Pien twee keer het net. Jip: 'Ik scoor niet vaak twee keer of vaker en dan maakt zij er ook gelijk twee... Het was leuk geweest om meer te scoren dan Pien, maar dat is helaas niet gelukt.'

Pien: 'Vooraf zei papa al dat hij blij zou zijn als we allebei zouden scoren. Dan zou zijn avond goed zijn. Ik was vooral blij met de drie punten. Ik had tijdens de wedstrijd niet zo door dat Jip scoorde, ik had meer zoiets van: fack, HDM komt terug. Dan overheerst bij mij teleurstelling. Misschien is dat wel het grootste verschil tussen Jip en tussen mij. Ik kan gewoon niet tegen mijn verlies. Jip zal het niet leuker vinden hoor, maar is daar iets makkelijker in. Soms kan ik daar van leren.'

Afgelopen weekend speelde Jip tegen Oranje Rood en kreeg ze de schrik van haar leven toen de bal na een scoop van tegenstander vol in haar gezicht kwam. 'Ik heb weer twaalf hechtingen gehad', zegt Jip, die in oktober 2022 al eens achttien hechtingen overhield aan een stick tegen haar hoofd. Het WK Junioren in Chili waar ze op 29 november met Jong Oranje aan begint, is niet in gevaar.

'De bal kwam vol op mijn linker wenkbrauw, tussen mijn ogen in, maar het valt wel mee. Ik heb geen hersenschudding. Ik blijf er vol ingaan, want zo pak ik een boel ballen af. Ik wil zo snel mogelijk weer hockeyen en niet bang worden. Maar ik ben wel verstandig genoeg dat ik komend weekend stop als ik hoofpijn heb. Ik wil het WK niet in gevaar brengen.'